ΕΚΘΕΣΗ Μ. ΚΟΜΠΑΤΣΙΑΡΗ ΣΤΗ ΡΟΔΟ

Μετά από μια πραγματικά επιτυχημένη παρουσία στην ΑΡΤ ΑΘΗΝΑ 2013, με την γκαλερί της Λόλας Νικολάου, η Μαρία Κομπατσιάρη, παρουσιάζει δουλειά της, με γενικό τίτλο

" Ιδιόλεκτα" ,στο Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης Ρόδου (Νέα Πτέρυγα), από τις 12 Ιουνίου μέχρι τις 27 Ιουλίου 2013 και με επιμέλεια της Αθηνάς Σχινά.

Η χαρακτηριστική αυτή σειρά έργων, φιλοτεχνημένων με μεικτά υλικά και με ένα προσωπικό εκφραστικό ιδίωμα της σύγχρονης εικαστικής δημιουργού, έχει ήδη διακριθεί και έχουν μάλιστα διατυπωθεί ευμενέστατα σχόλια στον Τύπο. Στο Μουσείο της Ρόδου, η συγκεκριμένη σειρά θα παρουσιαστεί εκ νέου, μετά την παρουσίασή της στη Θεσσαλονίκη τον Σεπτέμβριο του 2012, συμπληρωμένη και εμπλουτισμένη  με καινούρια έργα, καθώς η Μαρία Κομπατσιάρη έχει εμβαθύνει κι έχει διευρυνθεί το σκεπτικό της.

Όπως σημειώνει η επιμελήτρια και ιστορικός τέχνης Αθηνά Σχινά:

στα "Ιδιόλεκτα", η ζωγράφος και χαράκτρια χρησιμοποιεί στις επιφάνειές της συνδυαστικά και τις δύο τεχνικές, τις οποίες νοηματοδοτεί, ανασκάπτοντας και την ίδια στιγμή ανοικοδομώντας ( όπου της είναι απαραίτητο ) το εικαστικό της πεδίο "γραφής". Μιας χειρονομιακά αφαιρετικής "γραφής", όπου με εντάσεις και υφέσεις, με πυκνότητες και αραιώσεις, όπως επίσης με ποικίλματα χροιάς και υφολογικές  διακυμάνσεις τονικοτήτων, αποδίδει την αδρότητα και αλλού την στιλπνότητα, ως  γνωρίσματα που απεικάζουν τις διαλεκτικές σχέσεις βάθους και επιφανείας.

Στα έργα αυτά, η διαρκώς εναλλασσόμενη κι ευέλικτη δομή της κάθε σύνθεσης, σημασιοδοτεί μέσω των ποιοτήτων του χρώματος το σχέδιο κι αντίστροφα, διαμορφώνοντας την "πλοκή" μιας άτυπης αφήγησης, όπου τα στοιχεία που την απαρτίζουν εμφανίζονται σε μια ρευστή, δυναμική κατάσταση, υποδηλώνοντας την λειτουργία του φωτός. Εγγενές κι εξωγενές άλλωστε φως, ταυτίζονται σ' αυτά τα έργα με τις αποστάσεις, αλλά και με τις τροπές που χαρακτηρίζουν τον δονούμενο χώρο, σε πραγματικό και μεταφορικό επίπεδο, μιας και ο οργανικά αεικίνητος, όσο κι ευμετάβλητος χώρος της Μαρίας Κομπατσιάρη αντιστοιχεί στην συνύπαρξη και συναλληλία συνείδησης και υποσυνειδήτου. Το παρελθόν στα "Ιδιόλεκτα" αυτά άλλωστε, διαπλέκεται με το παρόν, όπως επίσης οι αισθήσεις της μνήμης με τις εντυπώσεις και οι παρεμβατικά διακεκομμένες "ομιλίες", με τις απροσδόκητες σιωπές μιας "γλώσσας" ταλαντώσεων, ρυθμικών σχηματισμών, εσωτερικών συγκρουσιακών στοιχείων, παράδοξων επίσης εναρμονίσεων κι αντιφάσεων, που ελκυστικά και υποβλητικά αποκαλύπτουν - όπως οι ψίθυροι - τις δυνατότητες μιας νέας μορφογένεσης. Μιας μορφογένεσης, που σαν ανοιχτή πρόταση, προκαλεί αινιγματικά τις καινούριες της νοηματοδοσίες, μαζί με τα αενάως ανακύπτοντά τους ερωτηματικά.

Διαβάστε και μια συζήτηση της Μ. Κομπατσιάρη με την Τζίνα Δαβιλά:
http://www.iporta.gr/2013/06/blog-post_4218.html