Nicolas Sphicas
Το βιβλίο της Αλεξάνδρειας, Από τον Καβάφη στον Μ. Αλέξανρο, με την vintage αισθητική εξαντλείται!
Η Αλεξάνδρεια, αυτό το κέρας της Αφρικής, ήταν ένα νόμισμα με δύο όψεις. Στην άλλη όψη από αυτήν της λαμπερής πολυτέλειας τα λαϊκά φαγάδικα και τα καφενεία, κυρίως της τουρκικής συνοικίας, αποτελούσαν τα στέκια των φτωχών, ξυπόλητων και μη, με τις μακριές κελεμπίες ή τα λιτά κουστούμια. Σ’ αυτήν, όπως και σε άλλες φτωχικές συνοικίες, μάταια προσπαθούσε κανείς να ξεχωρίσει τις απολαυστικές μυρωδιές από τα ζεστά αράπικα φιστίκια, από τα φούλια, τις τα’αμίες, τα αναρίθμητα μπαχαρικά, τη μελάσα των ναργιλέδων, και τα κατάλευκα περιδέραια από φούλι και γιασεμί, όπως και τις ανάκατες νότες από την πανδαισία των ήχων: του αραβικού ραμπάμπα με το γλίστρημα του δοξαριού πάνω στις χορδές και των μελωδικών φωνών των πλανόδιων πωλητών, που διαλαλούσαν με επαινετικά τραγούδια τις γευστικές πραμάτειές τους σε καρότσες πάντα υπερφορτωμένες! Ψημένο καλαμπόκι, ζεστές γλυκοπατάτες, δροσερά φραγκόσυκα, τέρμες (πικροκούκια λούπινα), και κρύοι χυμοί αργισούς και χαρουπιού μέσα στα μεγάλα γυάλινα δοχεία που μοιάζουν με την κίντρα των φουλιών. Αυτοί οι χυμοί, που ανταγωνίζονταν εκείνους του ζαχαροκάλαμου, προσφέρονταν και στα μαγαζιά με τους χαρακτηριστικούς τοίχους από ανόμοια και αδέξια τοποθετημένα πλακάκια.
Το βιβλίο της Αλεξάνδρειας, Από τον Καβάφη στον Μ. Αλέξανρο, με την vintage αισθητική εξαντλείται!
Η Αλεξάνδρεια, αυτό το κέρας της Αφρικής, ήταν ένα νόμισμα με δύο όψεις. Στην άλλη όψη από αυτήν της λαμπερής πολυτέλειας τα λαϊκά φαγάδικα και τα καφενεία, κυρίως της τουρκικής συνοικίας, αποτελούσαν τα στέκια των φτωχών, ξυπόλητων και μη, με τις μακριές κελεμπίες ή τα λιτά κουστούμια. Σ’ αυτήν, όπως και σε άλλες φτωχικές συνοικίες, μάταια προσπαθούσε κανείς να ξεχωρίσει τις απολαυστικές μυρωδιές από τα ζεστά αράπικα φιστίκια, από τα φούλια, τις τα’αμίες, τα αναρίθμητα μπαχαρικά, τη μελάσα των ναργιλέδων, και τα κατάλευκα περιδέραια από φούλι και γιασεμί, όπως και τις ανάκατες νότες από την πανδαισία των ήχων: του αραβικού ραμπάμπα με το γλίστρημα του δοξαριού πάνω στις χορδές και των μελωδικών φωνών των πλανόδιων πωλητών, που διαλαλούσαν με επαινετικά τραγούδια τις γευστικές πραμάτειές τους σε καρότσες πάντα υπερφορτωμένες! Ψημένο καλαμπόκι, ζεστές γλυκοπατάτες, δροσερά φραγκόσυκα, τέρμες (πικροκούκια λούπινα), και κρύοι χυμοί αργισούς και χαρουπιού μέσα στα μεγάλα γυάλινα δοχεία που μοιάζουν με την κίντρα των φουλιών. Αυτοί οι χυμοί, που ανταγωνίζονταν εκείνους του ζαχαροκάλαμου, προσφέρονταν και στα μαγαζιά με τους χαρακτηριστικούς τοίχους από ανόμοια και αδέξια τοποθετημένα πλακάκια.
.JPG)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου