12/27/2010
ΕΚΘΕΣΗ ΜΙΝΙΑΤΟΥΡΑΣ ΣΤΗ ΓΚΑΛΕΡΙ ΒΛΑΣΣΗ
12/23/2010
12/18/2010
ΝΕΟ Δ.Σ. ΤΟΥ Σ.Κ.Ε.Τ.Β.Ε.
12/15/2010
ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΒΑΣΙΛΗ ΙΩΑΝΝΙΔΗ ΣΤΟ ΔΙΠΟΛΟ
12/06/2010
ΕΚΘΕΣΗ ΤΟΥ Γ. ΠΟΛΙΤΗ
Ατομική έκθεση του Γιώργου Πολίτη στο Συνεδριακό Κέντρο της Τράπεζας Πειραιώς (Κατούνη 12-14, Λαδάδικα) με τίτλο "Στιγμιότυπα".
Με διάθεση ερευνητή αναζητά με το βλέμμα σχήματα, μορφές και γραφές πάνω σε τοίχους, αλλά και σε άλλες επιφάνειες, όλα στοιχεία μιας βιωμένης πραγματικότητας, που ωστόσο περνούν απαρατήρητα, καθώς ο χρόνος και η ανθρώπινη επέμβαση τα έχουν φθείρει."
12/02/2010
ΕΚΛΟΓΟΑΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΚΕΤΒΕ
ΧΩΡΟΣ 18
11/21/2010
ART + DESIGN CONNECTION
ART BAZAAR ΣΤΑ ΙΩΑΝΝΙΝΑ
11/17/2010
ΕΚΘΕΣΗ ΓΙΑΝΝΗ ΒΟΥΡΟΥ ΣΤΗ ΓΚΑΛΕΡΙ ΕΨΙΛΟΝ
Από τις 18 Νοεμβρίου η αίθουσα τέχνης «ΕΨΙΛΟΝ» της Ρόζυς Οικονομίδου, στη Θεσσαλονίκη, παρουσιάζει την ατομική έκθεση του Γιάννη Βούρου με τίτλο «Το θανάσιμο αμάρτημα της λαγνείας και άλλες περιπέτειες».
«Ο Γιάννης Βούρος, του οποίου οι εικόνες κατάγονται ευθυγραμμώς σχεδόν από κεφαλαιώδη υφολογικά χαρακτηριστικά της βυζαντινής εικονογραφίας, διαθέτει μιαν ανεξήγητη- εξηγήσιμη ίσως- δύναμη να με σταματάει επιτακτικά μπρος σε καθένα από τα έργα του», γράφει, μεταξύ άλλων ο Άρις Γεωργίου στο κείμενο του για την έκθεση.
Διάρκεια έκθεσης έως 10 Δεκεμβρίου.
11/15/2010
Έκθεση 17 Ελλήνων στο Grand Palais, Παρίσι
Έκθεση 17 Ελλήνων στο Grand Palais, Παρίσι
Στη φετινή έκθεση που θα πραγματοποιηθεί στο Grand Palais με τίτλο “Art en Capital” και συγκεκριμένα στο ιστορικό “Σαλόνι των Ανεξαρτήτων”, θα λάβει για πρώτη φορά μέρος μια ομάδα Ελλήνων καλλιτεχνών σε ειδικά, μάλιστα, διαμορφωμένο περίπτερο.
Οι 17 συμμετέχοντες αποτυπώνουν, ο καθένας με το δικό του τρόπο, ένα φάσμα εκφραστικών ιδιωμάτων με έμφαση στη φύση και στο περιβάλλον, και για το οποίο οι Γάλλοι εκδηλώνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Η έκθεση στο Grand Palais έχει διεθνή και εντυπωσιακά μεγάλη επισκεψιμότητα, διότι σ’ αυτήν παίρνουν μέρος, πολλοί και γνωστοί καλλιτέχνες από κάθε γωνιά του κόσμου των οποίων το έργο έχει γίνει αποδεκτό από ειδική επιτροπή της διοργάνωσης.
Αυτήν τη χρονιά, τα φώτα της προσοχής έχουν στραφεί στην Ελλάδα, γεγονός που μπορεί να δικαιολογήσει το ενδιαφέρον από μεγάλες, κεντρικές αίθουσες τέχνης, οι οποίες προθυμοποιήθηκαν να φιλοξενήσουν (κατά την περίοδο λειτουργίας τουGrand Palais και όχι μόνον) σημαντικό αριθμό Ελλήνων καλλιτεχνών από τους συμμετέχοντες.
Οι καλλιτέχνες στο Salon des Indépendants είναι οι εξής:
ΑΒΑΓΙΑΝΝΟΥ ΡΕΝΑ, ΑΔΡΙΑΝΟΣ, ΓΑΡΔΕΛΗ ΒΙΒΗ, ΔΕΒΕΤΖΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ, ΔΕΛΗ ΕΛΕΝΗ, ΔΙΒΑΡΗ ΕΥΑ, ΙΩΑΝΝΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ, ΚΟΜΠΑΤΣΙΑΡΗ ΜΑΡΙΑ, ΚΤΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ, ΜΑΡΙΔΑΚΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ, ΜΟΥΡΕΛΟΥ ΡΗΝΙΩ, ΞΕΝΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΟΘΩΝΑΙΟΥ ΦΩΤΕΙΝΗ, ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ, ΡΑΜΜΟΣ ΚΩΣΤΑΣ, ΤΣΙΡΙΓΚΑΣ ΠΑΝΟΣ, ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ.
11/09/2010
ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ ΣΚΕΤΒΕ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΚΟΔΡΑ
ΠΕΜΠΤΗ 11 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ
6-8 ΜΜ
ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΕΛΕΥΘΕΡΗ
...Ο Σύλλογος Καλλιτεχνών Εικαστικών Τεχνών Βορείου Ελλάδος (ΣΚΕΤΒΕ) διοργανώνει εικαστικά εργαστήρια την Πέμπτη 11 Νοεμβρίου (6-8μμ) στο Στρατόπεδο Κόδρα.
Η συμμετοχή στα εργαστήρια είναι ελεύθερη και δωρεάν για όλους.
Σε αυτά τα εργαστήρια οι επισκέπτες – συμμετέχοντες θα μπορούν να γνωριστούν με εικαστικούς – μέλη του ΣΚΕΤΒΕ, να τους δουν σε επιδείξεις τεχνικής και να δουν στην πράξη πώς δημιουργεί ένας εικαστικός. Τέλος –ίσως το πιο σημαντικό – θα μπορούν να δημιουργήσουν δικά τους έργα και οι ίδιοι οι επισκέπτες με την καθοδήγηση των εικαστικών.
Τα εργαστήρια ζωγραφικής, γλυπτικής-κατασκευών και χαρακτικής πραγματοποιούνται στο πλαίσιο της ομαδικής έκθεσης μελών του ΣΚΕΤΒΕ στον ίδιο χώρο.
Στην έκθεση συμμετέχουν εβδομήντα οκτώ μέλη του ΣΚΕΤΒΕ με περισσότερα από διακόσια πενήντα έργα. Η έκθεση αυτή συνεχίζεται έως 19 Νοεμβρίου.
11/05/2010
ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΕΚΘΕΣΗΣ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΚΟΔΡΑ (2)
Πραγματοποιήθηκαν στο Στρατόπεδο Κόδρα τα εγκαίνια της έκθεσης του ΣΚΕΤΒΕ. Συμμετέχουν περισσότεροι από 70 εικαστικοί με συνολικά περισσότερα από 250 έργα.
ΕΚΘΕΣΗ ΝΙΚΟΛΑ ΜΠΛΙΑΤΚΑ
Νικόλας Μπλιάτκας
"Κατασκευασμένος Παράδεισος ".
EΓKAINIA : Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010 ώρα 7:00μμ
ΔΙΑΡΚΕΙΑ : 20 Νοεμ – 10 Δεκεμ 2010
Ο χώρος τέχνης “Ορφέως 20” φιλοξενεί τον εικαστικό Νικόλα Μπλιάτκα.
Στο έργο του η φύση, μέσα από τις διάφορες μεταμορφώσεις της στο εικαστικό πεδίο παίρνει κάθε φορά ευφάνταστες διατυπώσεις και αρθρωτά o καλλιτέχνης καταλήγει σε ιδιαίτερα μορφοπλαστικά αποτελέσματα.
Σπάνια χλωρίδα και πουλιά ενός «κατασκευασμένου» Παράδεισου μέσα από την σφαίρα του φανταστικού, δίνουν την ευκαιρία στον καλλιτέχνη να ξεδιπλώσει εικόνες με μορφοπλαστικά χαρακτηριστικά και τεχνικές τέτοια, που φανερώνουν τη βαθιά γνώση της τέχνης και άλλων λαών, πολιτισμών και διαφορετικών περιόδων της Ιστορίας της Τέχνης. Με καλλιγραφική και επιτηδευμένη εικονογραφική διάθεση παραθέτει μια εκδοχή των πρωτογενών στοιχείων ενός α-φύσικου κήπου, μια υπεροπτική, αινιγματική ομορφιά, εύθραυστη, περιμένει την κατάλυσή της
Ο καλλιτέχνης θέτει ερωτηματικά για τις σχέσεις του ωραίου και του αμορφοποίητου, του τυχαίου και του οργανωμένου σύμπαντος. Τα όρια της βεβαιότητας και της πίστης μετατρέπονται σε αμφιβολία. Ένας πλασματικός και παραπλανητικός παράδεισος.
ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΕΚΘΕΣΗΣ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΚΟΔΡΑ
Ο ΣΚΕΤΒΕ διοργανώνει ομαδική έκθεση με τίτλο ... "Co - ΔΡΑΣΕΙΣ" στο Στρατόπεδο Κόδρα στην Καλαμαριά.
ΕΚΘΕΣΗ ΣΚΕΤΒΕ ΣΤΟ ΒΑΦΟΠΟΥΛΕΙΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ (2)
Τα εγκαίνια πλαισιώθηκαν μουσικά με τις μελωδίες της Λ. Παπαοικονόμου και του Δ. Καλφέλη.
11/01/2010
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΤΑΧΑ ΣΤΗΝ ΕΛΕΝΗ ΠΟΛΥΧΡΟΝΑΤΟΥ
Το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης σε συνεργασία με την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών παρουσιάζει την έκθεση της Αθηνάς Τάχα στον εκθεσιακό χώρο της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών. Η έκθεση αυτή υπήρξε η αφορμή για τη συνέντευξη που ακολουθεί στην Ελένη Πολυχρονάτου, Εικαστικό και Διδάκτορα σε Τέχνη και Περιβάλλον του Θεωρητικού Τμήματος της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών και νέο μέλος του ΣΚΕΤΒΕ.
Στην έκθεση παρουσιάζεται το εξαιρετικά σημαντικό έργο της καλλιτέχνιδος στη δημόσια περιβαλλοντική γλυπτική λειτουργικού χαρακτήρα. Έργο, που αφορά στην υλοποίηση πάνω από πενήντα δημόσιων παραγγελιών περιβαλλοντικής γλυπτικής σε πολλές αμερικανικές πολιτείες -όπως η Φλόριντα, το Οχάιο, η Αριζόνα, η Αλάσκα, η Φιλαδέλφεια και η Νέα Υόρκη- από τις αρχές του 1970 ως σήμερα και στην συμμετοχή σε περισσότερους από εκατόν πενήντα διαγωνισμούς αρχιτεκτονικών – γλυπτικών διαμορφώσεων δημόσιων χώρων (πλατειών, υπαίθριων χώρων αναψυχής, σιντριβανιών, και πολύπλευρα λειτουργικών δημόσιων χώρων).
… θα ήμουν ένα ανεύθυνο ανθρώπινο πλάσμα αν δεν έθετα την τέχνη μου στο δημόσιο χώρο
E.Π: Κα Αθηνά Τάχα ένα μεγάλο μέρος του έργου σας στρέφεται γύρω από το δημόσιο χώρο. Γιατί επιλέξατε αυτό το είδος των έργων και πόσο είναι αναγκαία τα έργα αυτού του είδους στην σύγχρονη κοινωνία;
Α.Τ: Θέλω να κάνω την τέχνη μου ορατή σε όλους – όχι μόνο στη διανοούμενη ελίτ (επισκέπτες μουσείων) η τους πλούσιους συλλέκτες που μπορούν να την αγοράσουν. Οι κοινωνικές αναταραχές του τέλους της δεκαετίας του ΄60 με κάναν να αισθανθώ ότι θα ήμουν ένα ανεύθυνο ανθρώπινο πλάσμα αν δεν έθετα την τέχνη μου στο δημόσιο χώρο. Επίσης διάλεξα να φτιάξω τη γλυπτική μου σαν περιβάλλον (όχι ως ένα αντικείμενο χωρίς σκοπό) έτσι ώστε να μπορεί κανείς να έχει τόσο την οπτική όσο και την κιναισθητική εμπειρία (με το σώμα κινούμενο μέσα στο χώρο), και να χρησιμεύει η τέχνη σε μια λειτουργία, όπως η αρχιτεκτονική τοπίου. Με αυτό τον τρόπο θα μπορούσα επίσης να προσεγγίσω θέματα σε σχέση με το περιβάλλον μας – φυσικό και αστικό.
… κάθε πολιτεία, πόλη ακόμη και κομητεία δημιούργησε κάποιο είδος νομοθεσίας δημόσιας τέχνης
Ε.Π: Κα Αθηνά Τάχα, το 1972 στη διακήρυξη σας Α Call to Artists for Social Action (Πρόσκληση στους Καλλιτέχνες για Κοινωνική Δράση), καλούσατε τους καλλιτέχνες να εμποδίσουν τη διαφθορά των νέων κινημάτων από τις σχέσεις εμπορίου-μουσείου-συλλέκτη. Ως εναλλακτική λύση κα Τάχα τους προτείνατε να φέρουν την τέχνη μέσα στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων έξω από τα μουσεία και τις γκαλερί δημιουργώντας έργα τέχνης που σκοπό έχουν να απαλύνουν τις ανάγκες των ιδιαίτερων κοινοτήτων και χώρων. Ποια ήταν η ανταπόκριση των συναδέρφων σας καλλιτεχνών τη δεκαετία του 1970, όπου το αίτημα της διασύνδεσης τέχνης και κοινωνίας είχε τοποθετηθεί πλέον επιτακτικά στα κινήματα και στις αποφάσεις των καλλιτεχνών μαζί με την αναζήτηση ενός κόσμου που επιδιώκει την αναγέννηση και αλλαγή του μέσω της τέχνης;
Α.Τ: Έχω ήδη απαντήσει τις παραπάνω ερωτήσεις. Γύρω στο 1970 ενας αριθμός από νεώτερους καλλιτέχνες αισθάνθηκε όπως εγώ, και εν μέρει με την ενθάρρυνση από ένα καινούργιο πρόγραμμα του National Endowment for the Arts (Εθνικού Οργανισμού Επιχορήγησης για τις Τέχνες - ΝΕΑ), στράφηκε στη λύση τού να προτείνει τέχνη για δημόσιους χώρους (που ονομάστηκε στα τέλη των ‘70 «τέχνη για συγκεκριμένο/ειδικό τόπο»), με στόχο τη βελτίωση του αστικού περιβάλλοντος και την ανάπτυξη μιας γενικής καλλιτεχνικής συνείδησης.
Όταν έκανα τα πρώτα μου δημόσια έργα το 1975 -76, μερικά με επιχορηγήσεις από το ΝΕΑ, υπήρχε μόνο μια πολιτεία στην Αμερική (η Χαβάη) που είχε τη νομοθεσία «ποσοστό για την τέχνη», μόνο μια-δυο πόλεις (π. χ., η Φιλαδέλφεια και το Σιάτλ) και ίσως μόνο μια κομητεία, το Ντέιντ, κοντά στο Μαϊάμι, στη Φλόριντα, παρόλο που η General Services Administration (Διαχείριση Γενικών Υπηρεσιών της Κυβέρνησης, GSA) είχε επίσης αρχίσει ένα πρόγραμμα ανάθεσης σε καλλιτέχνες σχεδιασμού έργων για νέα Ομοσπονδιακά κτίρια σε διάφορες Πολιτείες (κέρδισα μια από τις πρώτες τους μεγαλύτερες αναθέσεις). Από τότε, σχεδόν κάθε πολιτεία, πόλη ακόμη και κομητεία δημιούργησε κάποιο είδος νομοθεσίας δημόσιας τέχνης (ένα ποσοστό τις εκατό για την τέχνη) η πρόγραμμα, που ενθάρρυνε αυτό το νέο καλλιτεχνικό κίνημα– το πρώτο κίνημα μετά το Ντανταϊσμό που λειτουργούσε έξω από τον κόσμο των γκαλερί τέχνης.
Θα έπρεπε να προσθέσω ότι τέχνη για συγκεκριμένο/ειδικό χώρο σήμαινε επίσης για μένα τέχνη που λαμβάνει υπόψη τον περιβάλλοντα κοινωνικό χώρο, και οι αρχιτέκτονες, όπως οι νεώτεροι «καλλιτέχνες της πληροφορίας», υιοθετούνε τώρα την έννοια «για συγκεκριμένο/ειδικό χώρο», παρόλο που οι κριτικοί της τέχνης δεν έχουν ακόμα καταφέρει να ορίσουν αυτό το είδος δημόσιας τέχνης σαν ένα σημαντικό «κίνημα» (εν μέρει γιατί ΔΕΝ άρχισε στη Νέα Υόρκη, αλλά παντού στις ΗΠΑ).
Παρεμπιπτόντως, η Πρόσκληση στους Καλλιτέχνες για Κοινωνική Δράση ήταν στη πραγματικότητα μια διακήρυξη/μανιφέστο μου και μια πράξη εννοιολογικής τέχνης, επειδή οι «Social Art Workers -Εργάτες της Κοινωνικής Τέχνης» (SAW = πριόνι) ήταν μια φανταστική ομάδα που αποτελείτο μόνο από μένα!
Ε.Π: Έχετε διαμορφώσει το Franklin Town Park ένα από τα πρώτα περιβαλλοντικά πάρκα ως έργο τέχνης, Ανήκετε στους καλλιτέχνες οι οποίοι επεκτείνονται με το έργο τους στο δημόσιο χώρο με σκοπό όχι απλά να τοποθετήσουν ένα γλυπτό μέσα στο πάρκο ή στην πλατεία, αλλά να μετατρέψουν τον ίδιο το χώρο σε ένα έργο τέχνης. Γενικά η καταστροφή του περιβάλλοντος και η ανάγκη των κατοίκων των σύγχρονων πόλεων για τη φύση, το χώρο του πάρκου και του πρασίνου, έχουν προσθέσει κι άλλα σοβαρά ζητήματα στις επιδιώξεις των καλλιτεχνών. Η μετατροπή μεγάλων αστικών χώρων δημόσιας χρήσης σε έργα τέχνης αποτελεί πλέον ένα βασικό αίτημα της σύγχρονης ζωής. μέσα από την ευρύτερη πρόθεση της συσχέτισης τέχνης και καθημερινής ζωής. Θα θέλατε να μας μιλήσετε γι αυτό το ζήτημα;
Α.Τ: Πράγματι, ήμουν ίσως η πρώτη καλλιτέχνης που συνέλαβε τη δημιουργία ενός ολόκληρου πάρκου ως ένα ολικό γλυπτό (Gesamtkustwerk) -- χρησιμοποιώντας τη γη του χώρου, τις εμφυτεύσεις και ακόμα και τα λειτουργικά / χρηστικά στοιχεία ως υλικά (αντί του πηλού, του μαρμάρου ή του χαλκού). Το έκανα αυτό αρχικά στην πρόταση μου για τα Step Sculptures (Γλυπτά Σκαλοπάτια) στις όχθες του ποταμού Charles River (Ιανουάριος 1974) και την πρόταση μου για το Recreation Park (Πάρκο Αναψυχής) του Sawyer Point στο Cincinnati, του Ohio (1977), και μετά στις πραγματικές αναθέσεις μου «vest-pocket» Tide Park (Smithtown, Long Island, 1976-77) και στο πάρκο της Franklin Town, Συνδέσεις, στην κεντρική Philadelphia (1981-92).
Τέτοια πάρκα δεν πρέπει να τα μπερδέψουμε με τους πολυάριθμους κήπους γλυπτών που υπάρχουν και σε Ευρωπαϊκές και σε Αμερικανικές πόλεις (πολλοί ανήκουν σε Μουσεία τέχνης), όπου παραδοσιακά και σύγχρονα γλυπτά, από τον Rodin ως τον Sol Lewitt, είναι εγκαταστημένα. Εκείνα είναι στην πραγματικότητα υπαίθρια Μουσεία.
Στην τέχνη δεν δίνεται ποτέ αρκετή χρηματοδότηση ώστε να αλλάξει η ασκήμια της παρούσας αστικοποίησης
Ε.Π: Από τη δεκαετία του ’70, με μια σειρά από δράσεις που σχετίζονται με το φυσικό περιβάλλον καθώς και με το περιβάλλον των πόλεων και των οικισμών, διατυπώθηκε το αίτημα των καλλιτεχνών για τη βελτίωση της ποιότητας της ανθρώπινης ζωής και γενικότερα για το σεβασμό της ζωής. Μέσα από αυτό το πλαίσιο προβληματισμού και προτάσεων γεννήθηκαν νέα είδη γλυπτικής παρέμβασης με κατεύθυνση τους αστικούς χώρους αλλά και το φυσικό τοπίο. Οι καλλιτέχνες κατέβαλαν συντονισμένη προσπάθεια επανένταξης των στοιχείων της φύσης στο δομημένο τοπίο.
Ενσωματώνουν πλέον κατευθείαν στη δημόσια γλυπτική στοιχεία που προέρχονται από το φυσικό περιβάλλον, όπως φυτά, βράχους ή νερά, σχεδιάζουν πάρκα ή συμμετέχουν σε προγράμματα ανάπλασης αστικών συγκροτημάτων τα οποία έχει καταστρέψει ο παράλογος τρόπος ανάπτυξης των βιομηχανικών πόλεων.
Τι κατά την γνώμη σας, χρειάζεται να γίνει μεταξύ κοινότητας και καλλιτεχνών ώστε να πετύχει ένα πρόγραμμα δημόσιας τέχνης αυτού του είδους;
Α.Τ: Κάθε μια από τις προηγούμενες απαντήσεις μου φαίνεται να προβλέπει την επόμενη ερώτηση σου! Οι σύγχρονες πόλεις είναι μια μορφολογική και οικολογική καταστροφή – είτε στην βιομηχανική είτε στην προαστιακή τους εξάπλωση (ολόκληρη η Αττική έχει γίνει ένα προάστιο της Αθήνας, που έχει εξαπλωθεί καρκινοειδώς όπως το Los Angeles στην California).
Ένας αριθμός ιδεαλιστών καλλιτεχνών, όπως εγώ, έχουν προσπαθήσει να προτείνουν λύσεις για βελτίωση, αλλά ακόμη και στις περιπτώσεις όπου η Διοίκηση συνεργάζεται, στην τέχνη δεν δίνεται ποτέ αρκετή χρηματοδότηση ώστε να αλλάξει η ασκήμια της παρούσας αστικοποίησης. Λίγες πόλεις, όπως το Chicago στις ΗΠΑ ή το Vancouver στον Kanada έχουν μια μεγάλη αρχιτεκτονική παράδοση η μια παρούσα δομική ταυτότητα ώστε να ενθαρρύνουν επιτεύγματα καλής δημόσιας τέχνης.
Η αναθέτουσα αρχή και ο καλλιτέχνης πρέπει να πληροφορήσουν, να εκπαιδεύσουν και επίσης να συμβουλευτούν την κοινότητα σε ένα μεγάλο βαθμό
Ε.Π: Η εξέλιξη στη δημόσια τέχνη γέννησε νέες έννοιες και νέα περιεχόμενα και οι καλλιτέχνες σκέφτηκαν τις πολιτιστικές, κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές συνθήκες των ανθρώπων στο περιβάλλον των οποίων αυτοί θα δημιουργούσαν. Για παράδειγμα ο Richard Serra με το Tilted Arc (το 1991, απομακρύνθηκε και διαλύθηκε το έργο του ως ανεπιθύμητο), είχε συγκρουστεί ανεπιτυχώς με την αισθητική αντίληψη του θεατή.
Κατά τη γνώμη σας πρέπει οι καλλιτέχνες να δημιουργούν σύμφωνα με τις προσδοκίες του κοινού και πρέπει η δημόσια τέχνη να διαμορφώσει δικά της κριτήρια καταλληλότητας, ποιότητας και γούστου διαφορετικά από εκείνα του καλλιτεχνικού εργαστηρίου;
Α.Τ: Ο Richard Serra είναι ένας μεγάλος γλύπτης αλλά δεν έχει (ή δεν είχε) δημόσια συνείδηση. Το έργο του Tilted Arc κατέστρεψε στις ΗΠΑ το μέλλον της μόνιμης δημόσιας τέχνης. Οι Διοικήσεις φοβήθηκαν μετά από εκείνη την αντιπαράθεση να διαθέσουν ευρεία χρηματοδότηση για μόνιμα πρότζεκτ και οι περισσότερες οργανώσεις στράφηκαν σε εφήμερα πρότζεκτ.
Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι ένας καλός καλλιτέχνης αφιερωμένος στη δημόσια τέχνη πρέπει να έχει μια διαφορετική στάση και να αναπτύσσει ένα διαφορετικό καλλιτεχνικό λεξιλόγιο από αυτό του καλλιτέχνη της γκαλερί και του εργαστήριου. Δεν εννοώ καθόλου ότι οι καλλιτεχνικές οράσεις και αξίες να σμικραίνουν υποτασσόμενες στη κοινή γνώμη (η υπερβολική «ακρόαση» της κοινότητας μπορεί να είναι επίσης καταστροφική). Η αναθέτουσα αρχή και ο καλλιτέχνης πρέπει να πληροφορήσουν, να εκπαιδεύσουν και επίσης να συμβουλευτούν την κοινότητα σε ένα μεγάλο βαθμό.
Αλλά η κοινή γνώμη δεν πρέπει ποτέ να υπαγορεύει την τέχνη. Ο καλλιτέχνης, που ξόδεψε μια ολόκληρη ζωή για το πώς να κάνει τέχνη, αναπτύσσοντας μια προσωπική οπτική, πρέπει τελικώς να δημιουργήσει το δημόσιο έργο τέχνης. Ακόμα και η κοινοτική τέχνη, όπως οι Μεσαιωνικοί καθεδρικοί, είχαν ένα οδηγό μυαλό, αρχιτέκτονα η γλύπτη που συνέλαβε και διεύθυνε το πρότζεκτ.
...οι καλλιτέχνες θα έπρεπε να εμπλέκονται σε πολεοδομικά πρότζεκτ, όπως επίσης σε αρχιτεκτονικά έργα η έργα τοπίου
Ε.Π: Μια ιδιαίτερα μεγάλη ανάπτυξη έχουν δώσει οι καινούργιες πόλεις σε όλες τις μορφές της τέχνης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτέλεσε η Villeneuve d΄Ascq στη Γαλλία όπου οι καλλιτέχνες συμμετείχαν λιγότερο η περισσότερο και στον πολεοδομικό σχεδιασμό, αποδεικνύοντας ότι ο δημόσιος χώρος μπορεί να οργανωθεί ως ζωτικός χώρος μέσω της ενέργειας της τέχνης και σε σχέση με τους όγκους του δομημένου χώρου, τις ανάγκες των κατοίκων και την πλαστική ποιότητα. Πώς βλέπετε μελλοντικά την εισαγωγή των καλλιτεχνών στη σύγχρονη πολεοδομία;
Α.Τ: Δεν γνωρίζω γι’ αυτή την πόλη (έχω δει μόνο μερικές φωτογραφίες στο Ιντερνέτ) αλλά οπωσδήποτε πιστεύω ότι οι καλλιτέχνες θα έπρεπε να εμπλέκονται σε πολεοδομικά πρότζεκτ, όπως επίσης σε αρχιτεκτονικά έργα η έργα τοπίου.
Αυτό δεν μπορεί παρά να βελτιώσει την υφή του αστικού σχεδιασμού και εν τέλει, ιδανικά, την ποιότητα της ζωής των ανθρώπων. Παρόλο που δρω ανεξάρτητα, έχω συχνά συνεργαστεί με αρχιτέκτονες σε αρκετές από τις υλοποιημένες αναθέσεις μου.
Επιπροσθέτως, από το 2000 δουλεύω αποκλειστικά με εταιρίες αρχιτεκτόνων η μηχανικών ως καλλιτεχνικός σύμβουλος και σχεδιαστής σε συγκεκριμένα τμήματα των πρότζεκτ τους (π.χ. στο δημόσιο χώρο Wisconsin Place, Friendship Heights της Washington – μπορείτε να δείτε μια μικρή βιντεοταινία γράφοντας το όνομα μου στο YouTube).
Ε.Π: Ποιο έργο σας στο δημόσιο χώρο έχετε ξεχωρίσει και γιατί;
Α.Τ: Έχω πολλά αγαπημένα ανάμεσα στα δημόσια έργο που έχω εκτελέσει αλλά μπορώ να αναφερθώ σ΄ ένα από τα πρώτα και σ΄ ένα από τα τελευταία. Το έργο Green Acres (Πράσινα Στρέμματα, 1985 -87) είναι ένα πολύ πολύπλοκο περιβαλλοντικό γλυπτό πολυμέσων για την αυλή του Department of Environmental Protection (Υπουργείου Περιβαλλοντολογικής Προστασίας) του New Jersey (1% για την τέχνη) στο Trenton. Συνδυάζει γλυπτικούς «κλιμακωτούς σχηματισμούς» που χρησιμεύουν ως καθίσματα, ένα πράσινο δάπεδο από γρανιτικές πλάκες με φωτογραφίες των επαπειλούμενων τοπίων και ειδών του New Jersey (φτιαγμένες με αμμοβολή), κηπάρια με ζωντανά φυτά προσδιορισμένα από εμένα, συμπλέγματα κόκκινων ηφαιστειακών βράχων -- συνδυάζοντας έτσι μαζί τα γλυπτικά, κοινωνικά, περιβαλλοντολογικά, φωτογραφικά και εννοιολογικά ενδιαφέροντα μου. Δύσκολο να το εξηγήσεις χωρίς εικόνες, αλλά μπορείτε να δείτε πολλά στο δίκτυο μου, http://oberlin.edu/faculty/atacha
Το πιο πρόσφατο αγαπημένο είναι το Muhammad Ali Plaza (2002-09) στο Louiville, Kentucy (οπου ο M. Ali γεννήθηκε), σε συνεργασία με τη γνωστή εταιρία αρχιτεκτονικής τοπίου EDAW. Για αυτούς τους δημόσιους χώρους σχεδίασα ειδικά ένα αμφιθέατρο, Dancing Steps ( Χορευτικά Βήματα), ένα γυάλινο καταράχτη, Star Fountain ένα συντριβάνι σε σχήμα αστεριού, με ένα επτάλεπτο πρόγραμμα κινούμενων λέντς, που φωτίζουν το νερό απο 48 γυάλινες κολώνες σε σχηματισμό σπείρας μέσα σένα λιμνάκι με μορφή αστεριού. Ακόμη δυσκολότερο να περιγραφεί χωρίς εικόνες, αλλά μπορεί να δει κανείς ένα μικρό βίντεο του χορού του φωτός από το Star Fountain γράφοντας το όνομα μου στο YouTube.
Συνέντευξη της Αθηνάς Τάχα στην Ελένη Πολυχρονάτου, Έικαστικό και Διδάκτωρ σε Τέχνη και Περιβάλλον του Θεωρητικού Τμήματος της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών
(Αναδημοσίευση από το περιοδικό culturenow.gr)
10/31/2010
ΕΚΘΕΣΗ ΣΚΕΤΒΕ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΚΟΔΡΑ
Ο ΣΚΕΤΒΕ διοργανώνει ομαδική έκθεση στο Στρατόπεδο Κόδρα στην Καλαμαριά.
10/30/2010
ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΙ ΤΟΥ ΣΚΕΤΒΕ - ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ...
- τη ζωή και τη υγεία των δημοτών ,όπως το πόσιμο νερό ύδρευσης η απορρύπανση των ποταμών του Ρουμλουκιού, η κατασκευή ΧΥΤΥ, η απομάκρυνση των σκουπιδιών από το Νησέλι, η εξυγίανση κάθε ανεξέλεγκτης χωματερής ,η μελέτη και κατασκευή αποχετευτικών δικτύων ακαθάρτων και ομβρίων υδάτων σε όλους τους οικισμούς του ενιαίου δήμου Αλεξάνδρειας…...
- την ανάπτυξη του τόπου όπως η κατασκευή παρόχθιων πάρκων αναψυχής στον Αλιάκμονα και τον Λουδία που θα προσελκύει όχι μόνο τους χρήστες της Εγνατίας οδού αλλά και επισκέπτες από όλη τη Ελλάδα , προσδίδοντας ταυτότητα στο Ρουμλούκι, …...
- το πολιτισμό με τη λειτουργία όχι μόνο του Πνευματικού Πολιτιστικού Κέντρου Αλεξάνδρειας, και των περιφερειακών ΠΠΚ, αλλά και με τη κατασκευή πάρκων στις παρόχθιες περιοχές με γλυπτά έργα τέχνης, από εγνωσμένης αξίας εικαστικούς από όλο τον κόσμο όπως και με δράσεις και εκθέσεις σύγχρονης τέχνης ……
"Η ζωή, η υγεία ,η ανάπτυξη του τόπου και ο πολιτισμός, μπορούν άριστα να συνυπάρξουν αρμονικά", όπως τονίζει ο Χρήστος Αλευράς...
Διαβάστε περισσότερα στο blog του Χρήστου Αλευρά: http://alhtheia1.blogspot.com/
Η Βενετία Γαζίλα είναι υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος στη Θεσσαλονίκη με το Συνδυασμό "Ενεργοί Πολίτες - Οικολογία στην πράξη".
Η Βενετία Γαζίλα γεννήθηκε και ζει στη Θεσσαλονίκη, όπου σπούδασε Μαθηματικά και σχέδιο. Επιμορφώθηκε στην Περιβαλλοντική Εκπαίδευση, στη Προστασία- Διαχείριση Περιβάλλοντος, στην Οικολογική Γεωργία . Εργάστηκε επί 17 χρόνια στη Μέση Δημόσια Εκπαίδευση σαν καθηγήτρια Μαθηματικών- Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης στην Ελλάδα, τη Γερμανία συμμετέχοντας στο σχεδιασμό- διοργάνωση θεατρικών και εικαστικών σχολικών δραστηριοτήτων. Έκανε εισηγήσεις σε ημερίδες και δίδαξε σε προγράμματα κατάρτισης σχετικά με τη διαχείριση απορριμμάτων και την ανακύκλωση που διοργάνωσαν Δήμοι φορείς.
Από το 2001 - 2010 έχει πραγματοποιήσει έξι ατομικές εκθέσεις «TRASH- TRACEART» με τρίπτυχο σκεπτικό τέχνη- επιστήμη- οικολογία. Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις ζωγραφικής και συνέδρια της Μαθηματικής Εταιρείας, της Ένωσης Ελλήνων Φυσικών. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος και μέλος συντακτικών επιτροπών των περιοδικών «ΟΙΚΟΤΟΠΙΑ», «Για την περιβαλλοντική εκπαίδευση». Έχει αρθρογραφήσει στα περιοδικά «Διάσταση» της Μαθηματικής Εταιρείας, «Ανακύκλωση» της Εταιρείας Ανακύκλωσης, «Εικαστική Παιδεία» της Ένωσης Καθηγητών Καλλιτεχνικών Μαθημάτων Μ.Ε και «Θεσσαλονικέων Πόλις» της Πολιτιστικής Εταιρείας Επιχειρηματιών Β.Ε.
Δραστηριοποιήθηκε στην Οικολογική Κίνηση Θεσσαλονίκης, στο δίκτυο Μεσόγειος SOS και στην Greenpeace.
Από το 2009 είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος και του ΣΚΕΤΒΕ.
Το blog της Βενετίας Γαζίλα: http://trash-traceartvenetiagazila.blogspot.com
10/28/2010
ΕΚΘΕΣΗ MAIL ART ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αυτό έγινε λόγω των προβλημάτων που δημιουργηθήκαν από την σύμπτωση του χρόνου των Δημοτικών εκλογών στην Ελλάδα με τον χρόνο της έκθεσης.
Η έκθεση θα αρχίσει μερικές μέρες νωρίτερα, στις 2 Νοεμβρίου και θα γίνει στον Πολυχώρο του Νέου Δημαρχείου της Θεσσαλονίκης.
Εγκαίνια: Τρίτη 02 Νοεμβρίου και ώρα 20:30μμ στον Πολυχώρο του Νέου Δημαρχείου της Θεσσαλονίκης.
Διεύθυνση Νέου Δημαρχείου Αίθουσα Πολυχώρος
Βασ. Γεωργίου 1, Θεσσαλονίκη
Διάρκεια: 02- 14 Νοεμβρίου 2010
Ώρες λειτουργίας 11:00πμ με 21:00 μμ
Τηλέφωνα Επικοινωνίας: 210 7211806, 210 7299994,677000765
ΕΚΘΕΣΗ ΘΟΔΩΡΗ ΛΑΛΟΥ ΣΤΗ ΓΚΑΛΕΡΙ ΒΛΑΣΣΗ
Την Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010, ο εικαστικός Θοδωρής Λάλος, μέλος του ΣΚΕΤΒΕ, προσκαλεί το φιλότεχνο κοινό της Θεσσαλονίκης στην ατομική παρουσίαση της τελευταίας δουλειάς του, με τίτλο " say Iʼm a dreamer " στην Αίθουσα Τέχνης vlassis art gallery, (Βεροίας 6 Άνω Λαδάδικα, τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν στις 20:00). Ο καλλιτέχνης μας προτρέπει να αντικρίσουμε μια σειρά από χάρτινα - ωστόσο ολοζώντανα - πρόσωπα, πρόσωπα αλλόκοτα, απόμακρα, παράξενα, αθώα και ανθρώπινα. Και όλα έχουν ένα σαφή κεντρικό άξονα, την εξπρεσιονιστική γλώσσα και τις απεριόριστες, διαχρονικές εκδοχές και δυνατότητές της.
10/27/2010
ΕΚΘΕΣΗ ΧΡΗΣΤΟΥ ΠΑΥΛΙΔΗ ΣΤΗΝ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΤΗΣ Ε.Μ.Σ.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ (1913-1998)
Ο ζωγράφος της Ξάνθης
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Χρήστος Παυλίδης γεννήθηκε το 1913 στην Αττάλεια της Μ. Ασίας και το 1922, ακολουθώντας το δρόμο της προσφυγιάς, έρχεται στην Αθήνα. Το 1924 και σε ηλικία έντεκα ετών, με παρότρυνση του Γ. Ιακωβίδη, εγγράφεται στη Σχολή Καλών Τεχνών, από την οποία, μετά από τρία χρόνια, παίρνει το πτυχίο Ιχνογραφίας και Κοσμηματογραφίας, με δασκάλους τους Νικόλ. Λύτρα, Σπ. Βικάτο και Δ. Γερανιώτη. Ακολούθως εγγράφεται στο Τμήμα Γλυπτικής, με δάσκαλο τον Θ. Θωμόπουλο, από το οποίο αποφοιτά το 1932.
Παραμένει έως το 1946 στην Αθήνα, εργαζόμενος ως χαράκτης - χρωμολιθογράφος, ενώπαράλληλα συμμετέχει σε Πανελλήνιες και άλλες ομαδικές εκθέσεις. Το 1946 διορίζεται Καθηγητής στην Εκκλησιαστική Σχολή της Ξάνθης.
Υπήρξε μέλος του Καλλιτεχνικού Επαγγελματικού Επιμελητηρίου, τιμήθηκε με διάφορα βραβεία σε διαγωνισμούς και φιλοτέχνησε ένα σημαντικό αριθμό ηρώων στη Β. Ελλάδα.
Το 1997 ο Δήμος της Ξάνθης, τιμής ένεκεν, δίδει το όνομά του στη νεοϊδρυθείσα Δημοτική Πινακοθήκη Ξάνθης.
Πεθαίνει στην Ξάνθη το 1998.
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΕΚΘΕΣΕΩΣ
Το 2008 η Πινακοθήκη της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών πλούτισε τη συλλογή της με ένα σημαντικό αριθμό έργων του ζωγράφου και γλύπτη Χρ. Παυλίδη, τα οποία ευγενώς προσέφερε από την προσωπική της συλλογή η κόρη του καλλιτέχνη, κυρία Ζωή Παυλίδου-Καραφίδου.
Πρόκειται για 197 έργα τέχνης (ζωγραφικά, γλυπτά, σχέδια και χαρακτικά), που καλύπτουν όλες τις περιόδους της καλλιτεχνικής του δημιουργίας.
Η Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, αναγνωρίζοντας την μεγάλη προσφορά της δωρήτριας, της απένειμε το χρυσό μετάλλιο της Ε.Μ.Σ. και με την παρούσα αναδρομική έκθεση δίνει τη δυνατότητα στο κοινό της πόλης μας να γνωρίσουν το έργο «του ζωγράφου της Ξάνθης» Χρ. Παυλίδη.
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΕΚΘΕΣΕΩΣ
Σε μια εποχή όπως το 1946, το να εγκατασταθεί κανείς σε μια μικρή επαρχιακή πόλη, την Ξάνθη, και να δηλώσει ζωγράφος, ήθελε και τόλμη και αποφασιστικότητα αλλά και μια απεριόριστη αγάπη γι’ αυτό που επέλεξε να κάνει…
Χωρίς τα σημερινά μέσα προβολής και επικοινωνίας, με τους συμπολίτες του να προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα στην κατοχή και αμέσως μετά, η τέχνη έμοιαζε τουλάχιστον πολυτέλεια.
Σ’ ένα τέτοιο λοιπόν περιβάλλον ο Χρήστος Παυλίδης, με το πείσμα που τον διέκρινε, αγκάλιασε την Ξάνθη και για πολλά χρόνια ήταν ο Ζωγράφος της.
Κρατώντας στοιχεία από την εποχή των σπουδών του, επέμεινε στο ρεαλισμό, στη ζωγραφική «εκ του φυσικού» και θεωρούσε κάθε προσωπική παρέμβαση φτιαχτή και ψεύτικη. Φορώντας τον κλασικό του μπερέ τον βλέπουμε στημένο σε κάθε γωνιά της Παλιάς Ξάνθης. Με τις ίδιες συνθήκες φωτισμού, την ίδια ώρα, δημιουργεί μια μεγάλη σειρά από έργα με θέμα την Παλιά Πόλη, που σήμερα, πέρα από το εικαστικό έχουν και ιστορικό ενδιαφέρον.
Την προσωπική του συλλογή συμπληρώνουν νεκρές φύσεις, τοπία, λουλούδια και προσωπογραφίες. Παράλληλα, δεν ξεχνά τη γλυπτική.
Πήρε μέρος σε πολλές ομαδικές και έκανε ο ίδιος αρκετές ατομικές εκθέσεις, για τις οποίες τιμήθηκε με βραβεία και επαίνους.
10/24/2010
ΕΚΘΕΣΗ ΣΤΗ ΝΕΑ ΙΩΝΙΑ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ
Έκθεση δεκαέξι σύγχρονων Ελλήνων και Ιταλών εικαστικών θα πραγματοποιηθεί στο Πολιτιστικό Κέντρο Νέας Ιωνίας Μαγνησίας.
Στην έκθεση, που έχει τίτλο "Φθινοπωρινοί Διάλογοι" συμμετέχουν τα μέλη του ΣΚΕΤΒΕ Βίκυ Βλαχογιάννη και Αγγελική Παπαγεωργίου.
10/20/2010
ΚΡΙΣΕΙΣ ΝΕΩΝ ΜΕΛΩΝ - ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2010
Το Δ.Σ. του ΣΚΕΤΒΕ συγκαλεί Γενική Συνέλευση με θέμα: Κρίσεις Νέων Μελών.
(πιο κάτω δείτε τις οδηγίες πρόσβασης)
την Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010 στις 11 το πρωί.
Τα υποψήφια μέλη θα υποβάλουν φάκελο και 5 έργα προς κρίση από τα παρόντα μέλη στη
Γενική Συνέλευση.
Τακτικά μέλη γίνονται :
- Πτυχιούχοι της Σχολής Καλών Τεχνών ή ισότιμης Σχολής του εξωτερικού και τα μέλη του ΕΕΤΕ, εφόσον έχουν επιδείξει καλλιτεχνική δράση τουλάχιστον τον τελευταίο χρόνο πριν από την κατάθεση της αιτήσεώς τους για εγγραφή.
- Καλλιτέχνες με πεντάχρονη τουλάχιστον εικαστική δράση πριν από την κατάθεση αιτήσεώς τους για εγγραφή.
Οι ενδιαφερόμενοι πρέπει να καταθέσουν έγγραφη αίτηση προς το Δ.Σ. και παρακαλούνται να επικοινωνούν σχετικά με τη Γραμματέα κ. Αφροδίτη Καραμανλή (τηλ. 6932-564047)
Υπενθυμίζεται ότι η Γ.Σ. εγκρίνει ή απορρίπτει την εγγραφή.
--------------------------------------------------------------------
Οδηγίες.
Το πρώην στρατόπεδο Κόδρα βρίσκεται στο Μεγάλο Εμβολο ή αλλιώς Μικρό Καράμπουρνο στη Καλαμαριά. Το κτίριο όπου θα πραγματοποιηθεί η Γενική Συνέλευση είναι το ίδιο με αυτό που χρησιμοποιείται για τις διάφορες εκθέσεις: είναι το πρώτο κτίριο του στρατοπέδου μπαίνοντας στο στρατόπεδο από τη Θ. Σοφούλη...
Με αυτοκίνητο, οδηγώντας στη Θ. Σοφούλη και πηγαίνοντας προς Αρετσού, μετά το ΝΑΤΟ αριστερά. Λίγο πριν το Παλατάκι.
Με λεωφορείο, θα πάρετε το Νο 5. Θα κατεβείτε στην Κερασούντος, στο Ναυτικό Όμιλο και θα προχωρήσετε προς την Αρετσού.
10/14/2010
Έκθεση 17 Ελλήνων στο Grand Palais, Παρίσι 23-28 Νοεμβρίου 2010
Στη φετινή έκθεση που θα πραγματοποιηθεί στο Grand Palais με τίτλο “Art en Capital” και συγκεκριμένα στο ιστορικό “Σαλόνι των Ανεξαρτήτων”, θα λάβει για πρώτη φορά μέρος μια ομάδα Ελλήνων καλλιτεχνών σε ειδικά, μάλιστα, διαμορφωμένο περίπτερο.
Οι 17 συμμετέχοντες αποτυπώνουν, ο καθένας με το δικό του τρόπο, ένα φάσμα εκφραστικών ιδιωμάτων με έμφαση στη φύση και στο περιβάλλον, και για το οποίο οι Γάλλοι εκδηλώνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Η έκθεση στο Grand Palais έχει διεθνή και εντυπωσιακά μεγάλη επισκεψιμότητα, διότι σ’ αυτήν παίρνουν μέρος, πολλοί και γνωστοί καλλιτέχνες από κάθε γωνιά του κόσμου των οποίων το έργο έχει γίνει αποδεκτό από ειδική επιτροπή της διοργάνωσης.
Αυτήν τη χρονιά, τα φώτα της προσοχής έχουν στραφεί στην Ελλάδα, γεγονός που μπορεί να δικαιολογήσει το ενδιαφέρον από μεγάλες, κεντρικές αίθουσες τέχνης, οι οποίες προθυμοποιήθηκαν να φιλοξενήσουν (κατά την περίοδο λειτουργίας του Grand Palais και όχι μόνον) σημαντικό αριθμό Ελλήνων καλλιτεχνών από τους συμμετέχοντες.
Οι καλλιτέχνες στο Salon des Indépendants είναι οι εξής:
ΑΒΑΓΙΑΝΝΟΥ ΡΕΝΑ, ΑΔΡΙΑΝΟΣ, ΓΑΡΔΕΛΗ ΒΙΒΗ, ΔΕΒΕΤΖΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ, ΔΕΛΗ ΕΛΕΝΗ, ΔΙΒΑΡΗ ΕΥΑ, ΙΩΑΝΝΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ, ΚΟΜΠΑΤΣΙΑΡΗ ΜΑΡΙΑ, ΚΤΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ, ΜΑΡΙΔΑΚΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ, ΜΟΥΡΕΛΟΥ ΡΗΝΙΩ, ΞΕΝΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΟΘΩΝΑΙΟΥ ΦΩΤΕΙΝΗ, ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ, ΡΑΜΜΟΣ ΚΩΣΤΑΣ, ΤΣΙΡΙΓΚΑΣ ΠΑΝΟΣ, ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ.
Την έκθεση επιμελείται η ιστορικός τέχνης και τεχνοκριτικός Έμμυ Βαρουξάκη.