ΠΟΛΗ - ΙΧΝΗ

Δημήτρης Βλαχογιάννης, Νίκος Γαλαζούδης, Θεόδωρος Κοσσίδης, Όλγα Μητσέλη, Σερχάτ Μπαμπίρ, Κική Τσιλιγκερίδου, Μαρία Φωτεινάκη, Φανή Φωτιάδου.
Οργάνωση έκθεσης: Γιώργος Τσακίρης (Καλλιτεχνικός Διευθυντής Ε.Ε.Δ.Π.)

Εγκαίνια: Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2009 στις 20:30
Διάρκεια έκθεσης: 14 Δεκεμβρίου 2009 – 30 Ιανουάριου 2010
Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα έως Παρασκευή 09:00 – 14:00 και 17:00 – 21:00, Σάββατο 10:00 – 13:00

Ο Πολιτιστικός Οργανισμός του Δήμου Πολίχνης εγκαινιάζει στις 14 Δεκεμβρίου τη νέα ομαδική έκθεση που φέρει τον τίτλο «Πόλη - ίχνη». Στην έκθεση αυτή συμμετέχουν οκτώ εικαστικοί καλλιτέχνες, οι Δημήτρης Βλαχογιάννης, Νίκος Γαλαζούδης, Θεόδωρος Κοσσίδης, Όλγα Μητσέλη, Σερχάτ Μπαμπίρ, Κική Τσιλιγκερίδου, Μαρία Φωτεινάκη και Φανή Φωτιάδου.

«Οι καλλιτέχνες, που έχουν διαφορετικούς προσανατολισμούς και αισθητικές αναζητήσεις, εκφράζονται με τον δικό του, ξεχωριστό ο καθένας, τρόπο και χρησιμοποιούν μεγάλη ποικιλία μέσων και υλικών, συναντώνται έχοντας ως κοινό σημείο αναφοράς την επαγγελματική τους ιδιότητα -καθώς είναι όλοι Καθηγητές Καλλιτεχνικών Μαθημάτων στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση- και τον τόπο όπου ζουν ή εργάζονται, την Πολίχνη της Θεσσαλονίκης.

Παρόλο που η ιδέα έμοιαζε στην αρχή ριψοκίνδυνη, καθώς αποτελεί μάλλον δύσκολο και παράτολμο εγχείρημα η συνύπαρξη στον ίδιο χώρο έργων διαφορετικών ως προς τη σύλληψη και την αισθητική αντίληψη, εντούτοις το αποτέλεσμα πιστεύουμε πως δικαιώνει τους οργανωτές και ιδιαίτερα τον Καλλιτεχνικό Διευθυντή των Ε.Ε.Δ.Π. κ. Γιώργο Τσακίρη, καθηγητή του Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Α.Π.Θ., ο οποίος είχε την ιδέα και ανέλαβε την πρωτοβουλία αυτής της διοργάνωσης», σημειώνει στο κείμενο του καταλόγου η Ιστορικός Τέχνης, Ελένη Κάρτσακα.

«Η έκθεση αποτελεί μια καλή ευκαιρία για γόνιμο προβληματισμό, καθώς το φιλότεχνο κοινό της πόλης, οι εκπαιδευτικοί, αλλά και οι μαθητές έχουν την ευκαιρία να έρθουν σε επαφή με ενδιαφέρουσες εικαστικές προτάσεις και τη δυνατότητα να προσεγγίσουν διαφορετικές τοποθετήσεις γύρω από το ζήτημα της αισθητικής αντίληψης. Θα έχουν έτσι την ευκαιρία να αναρωτηθούν για τους τρόπους που η εσωτερική ανάγκη για δημιουργία λειτουργεί σε συλλογικό επίπεδο ως δύναμη ζωογόνα και ενοποιητική και να ανακαλύψουν ίσως απροσδόκητες ομοιότητες σε καλλιτέχνες που μοιάζουν να μην έχουν τίποτα κοινό…», καταλήγει.