Σε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη στο ένθετο "Ζω στη Θεσσαλονίκη" στην εφημερίδα τα ΝΕΑ, ο Γιάννης Βούρος μίλησε για την την πόλη μας, το χαρακτήρα της, αλλά και το ρόλο της τέχνης. Ας ακολουθήσουμε κάποιες από τις σκέψεις του...
Δηλώνει πικραμένος που η πόλη χάνει τον αρχιτεκτονικό της πλούτο και τη φυσιογνωμία της, καθώς αφήνουμε να "ρημάζουν" τα παλιά κτίρια και η κατάσταση μοιάζει να είναι μη αναστρέψιμη... Αναγνωρίζει ότι ο πολιτιστικός πλούτος της Θεσσαλονίκης έχει αναδειχθεί, έτσι όπως εκφράζεται από τα μνημεία και τους αρχαιολογικούς της χώρους.
Προβληματίζεται από τη ρύπανση, το κυκλοφοριακό και την έλλειψη πρασίνου, ενώ τονίζει ότι χρειάζεται να δοθεί βαρύτητα στην αξιοποίηση και ανάδειξη του λιμανιού και του αεροδρομίου.
Ο Γιάννης Βούρος θα ήθελε οι Θεσσαλονικείς να αποβάλουν τη νοοτροπία της επαρχιακής πόλης. "Όλα συμβαίνουν στην υδροκέφαλη Αθήνα. Αυτό συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα. Σε αυτό έχει ευθύνη και η Πολιτεία, αλλά και λίγο εμείς που αναζητάμε το μέλλον μας στην Αθήνα".
Ως προς τον πολιτισμό πιστεύει ότι η πόλη έχει να προτείνει πολλά πολιτιστικά δρώμενα, που συχνά δεν προβάλλονται επαρκώς και αναφέρει ως παράδειγμα τη 2η Biennale Σύγχρονης Τέχνης. Τονίζει μάλιστα και την έλλειψη ενδιαφέροντος από πλευράς του κόσμου για τις εικαστικές εκδηλώσεις και την περιορισμένη ανταπόκρισή τους. "Ο κόσμος δεν έχει χρόνο για πολιτισμό" αναφέρει σχετικά. "Δυστυχώς ο πολιτισμός είναι πολυτέλεια και προνόμιο των λίγων". Θα ήθελε περισσότερη στήριξη από την Τοπική Αυτοδιοίκηση προς την Τέχνη, ενώ υπενθυμίζει το πρόβλημα πως καλλιτέχνες - και κυρίως νέοι - δεν έχουν χώρο για να εκθέσουν, καθώς συχνά οι γκαλερί επιλέγουν να προβάλλουν ξένους καλλιτέχνες...
Αναφερόμενος στο έργο του, ο Γιάννης Βούρος λέει ότι η ζωγραφική αποτελεί τρόπο εκτόνωσης και επικοινωνίας και του προσφέρει "ψυχοθεραπευτική αγωγή", ενώ χαρακτηρίζει το εργαστήριό του ως το "ερημητήριό του". Καταλήγει υπενθυμίζοντας ότι "η Τέχνη έχει την ικανότητα να κινητοποιήσει δυνάμεις και να επιφέρει σημαντικές αλλαγές στην κοινωνία".
Από τη στήλη ΠΡΟΣΩΠΑ στο ένθετο Ζω στη Θεσσαλονίκη, της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ (Σαββατοκύριακο 31 Οκτωβρίου - 1 Νοεμβρίου)
Δηλώνει πικραμένος που η πόλη χάνει τον αρχιτεκτονικό της πλούτο και τη φυσιογνωμία της, καθώς αφήνουμε να "ρημάζουν" τα παλιά κτίρια και η κατάσταση μοιάζει να είναι μη αναστρέψιμη... Αναγνωρίζει ότι ο πολιτιστικός πλούτος της Θεσσαλονίκης έχει αναδειχθεί, έτσι όπως εκφράζεται από τα μνημεία και τους αρχαιολογικούς της χώρους.
Προβληματίζεται από τη ρύπανση, το κυκλοφοριακό και την έλλειψη πρασίνου, ενώ τονίζει ότι χρειάζεται να δοθεί βαρύτητα στην αξιοποίηση και ανάδειξη του λιμανιού και του αεροδρομίου.
Ο Γιάννης Βούρος θα ήθελε οι Θεσσαλονικείς να αποβάλουν τη νοοτροπία της επαρχιακής πόλης. "Όλα συμβαίνουν στην υδροκέφαλη Αθήνα. Αυτό συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα. Σε αυτό έχει ευθύνη και η Πολιτεία, αλλά και λίγο εμείς που αναζητάμε το μέλλον μας στην Αθήνα".
Ως προς τον πολιτισμό πιστεύει ότι η πόλη έχει να προτείνει πολλά πολιτιστικά δρώμενα, που συχνά δεν προβάλλονται επαρκώς και αναφέρει ως παράδειγμα τη 2η Biennale Σύγχρονης Τέχνης. Τονίζει μάλιστα και την έλλειψη ενδιαφέροντος από πλευράς του κόσμου για τις εικαστικές εκδηλώσεις και την περιορισμένη ανταπόκρισή τους. "Ο κόσμος δεν έχει χρόνο για πολιτισμό" αναφέρει σχετικά. "Δυστυχώς ο πολιτισμός είναι πολυτέλεια και προνόμιο των λίγων". Θα ήθελε περισσότερη στήριξη από την Τοπική Αυτοδιοίκηση προς την Τέχνη, ενώ υπενθυμίζει το πρόβλημα πως καλλιτέχνες - και κυρίως νέοι - δεν έχουν χώρο για να εκθέσουν, καθώς συχνά οι γκαλερί επιλέγουν να προβάλλουν ξένους καλλιτέχνες...
Αναφερόμενος στο έργο του, ο Γιάννης Βούρος λέει ότι η ζωγραφική αποτελεί τρόπο εκτόνωσης και επικοινωνίας και του προσφέρει "ψυχοθεραπευτική αγωγή", ενώ χαρακτηρίζει το εργαστήριό του ως το "ερημητήριό του". Καταλήγει υπενθυμίζοντας ότι "η Τέχνη έχει την ικανότητα να κινητοποιήσει δυνάμεις και να επιφέρει σημαντικές αλλαγές στην κοινωνία".
Από τη στήλη ΠΡΟΣΩΠΑ στο ένθετο Ζω στη Θεσσαλονίκη, της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ (Σαββατοκύριακο 31 Οκτωβρίου - 1 Νοεμβρίου)
.JPG)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου