Έκθεση στην Έδεσσα

Έκθεση των καλλιτεχνών Ζαχαρία Κουμπλή, Ευσταθίας Μηλαράκη, Νίκου Μπαχαρίδη και Γιάννη Τζοβανάκη πραγματοποιείται στην Έδεσσα, στο Παρθεναγωγείο/ΒΑΡΟΣΙ μέχρι τις 4 Απριλίου.

Αν ζείτε στην Έδεσσα (ή βρεθείτε εκεί), μη χάσετε την έκθεση!

Ώρες λειτουργίας: Καθημερινά και Σαββατοκύριακο 10.00-14.00 και 18.00-21.00

Αποκαλυπτήρια γλυπτού του Γ. Κικκώτη

Τα αποκαλυπτήρια γλυπτού του Γιώργου Κικκώτη, αντιπρόεδρου του ΣΚΕΤΒΕ, θα πραγματοποιηθούν την Κυριακή 22 Μαρτίου 2009 στη Φιλαδέλφεια.

Η εκδήλωση θα ξεκινήσει στις 12 το μεσημέρι.

Αφιέρωμα μνήμης στον ποιητή και εικαστικό Γιάννη Ρίτσο

Το παρόν κείμενο είναι αφιέρωμα στον ποιητή του έρωτα και της επανάστασης Γιάννη Ρίτσο, με την ευκαιρία της ανακήρυξης του 2009 ως έτος εορτασμού των 100 χρόνων από τη γέννηση του. Είναι μια απόπειρα προσέγγισης του ανθρώπου Ρίτσου , μέσα από το βλέμμα της ποιητικής αλλά και της εικαστικής πλευράς του δημιουργού.
Στα 1934 εκδίδει την πρώτη του ποιητική συλλογή «Τρακτέρ»:
«Μητέρα ποίηση, δέξου με, το σώμα μου σταυρός
Και πάνω του καρφώσανε τη ζωή μου Ναζωραίο.
Σε ανάξιους εμοιράστηκε ο δικός μου θησαυρός
Κ’ έχω το φτύσμα ταπεινών στο πρόσωπο το ωραίο
Εγώ, της τέχνης εραστής, με κροτάφους στιλπνούς
Έχω το βλέμμα θάλασσα κ’ εντός μου η ζωγραφιά
Είχα μια απλή κι ευαίσθητη καρδιά που εκράτει εντός
Ως και λυγμούς πουλιών κι ανθών, κι ανασασμούς χρωμάτων…»
Με τη μεγάλη και σπουδαία ποίησή του, τραγούδησε τον άνθρωπο, την ομορφιά, την επανάσταση. Μέσα απ' τις δικές του πληγές κοίταξε τις πληγές κόσμου, έκανε τραγούδι το δάκρυ του κόσμου. Για να σμίξει τον κόσμο...
«Εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε αδερφέ μου απ΄ τον κόσμο
Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο».
Είναι ο περισσότερο τραγουδισμένος Έλληνας ποιητής
«Ανοίχτε τα παράθυρα να μπει το σύμπαν ανθισμένο μ' όλες τις παπαρούνες του αίματός μας.
Απλώνουμε τα χέρια στον ήλιο-στον ήλιο και τραγουδάμε...Το φως κελαηδάει, στις φλέβες του χόρτου και της πέτρας.άξιζε να υπάρξουμε για να συναντηθούμε.Αγαπούμε τη γη, τους ανθρώπους και τα ζώα.
Τα ερπετά, τον ουρανό και τα έντομα.Είμαστε, είμαστε κι εμείς όλα μαζί. Μαζί κι ο ουρανός και η γη. Ο ήλιος με φωνάζει, Χαρά, χαρά. Δεν μας νοιάζει τι θ' αφήσειτο φιλί μας μες στο χρόνο και στο τραγούδι».
Το 1938 γράφει την Εαρινή Συμφωνία. Ποίημα κοινωνικό – ερωτικό, γεμάτο με τα χρώματα της ίριδας. Δίνει έτσι ένα παγκόσμιο μήνυμα εναντίον του πολέμου, αντιπαραθέτοντας την ομορφιά της ζωής.
« Άξιζε να υπάρξουμε για να συναντηθούμε .Το φιλί μας σφράγισε την αιώνια σιγή».
Στο Καπνισμένο Τσουκάλι το 1949 εξομολογείται:
«Η καρδιά μου είναι τώρα ένα φαρδύ χωματένιο τσουκάλι…
Που μαγέρεψε χιλιάδες φορές για τους φτωχούς……
ένα φτωχό, καπνισμένο τσουκάλι που κάνει καλά τη δουλειά του
και τούτο το τσουκάλι βράζει, βράζει τραγουδώντας.
Ήταν πολύ μακρύς ο δρόμος ως εδώ αδερφέ μου».
Ο ποιητής εξομολογείται πως συλλογίζεται τώρα, σαν ποιητής που είναι, να βρει μια λέξη που να ταιριάζει στο μπόι της Λευτεριάς,
«μήτε πιο ψηλή, μήτε πιο κοντή – το περίσσιο είναι ψεύτικο , το λιγοστό είναι ντροπαλό» θα βρούμε το τραγούδι μας . Καλά πάμε….»

Μια από τις πιο όμορφες και δυνατές στιγμές στη ραδιοφωνική μου πορεία ήταν η συνάντηση μου με την μοναχοκόρη του ποιητή. Από εκείνη λοιπόν τη ραδιοφωνική συνέντευξη που μου παραχώρησε η Έρη Ρίτσου το Νοέμβριο του 2007 παραθέτω δύο μικρά αποσπάσματα :
- «Τι πιστεύετε, ήταν αυτό, που επηρέασε καταλυτικά το Ρίτσο στην ποιητική του πορεία»
-«Αν η μητέρα του δεν τον προέτρεπε να ζωγραφίζει, αν δεν του διάβαζε βιβλία ίσως και να μην ακολουθούσε αυτό τον δρόμο. Ο πατέρας μου υπήρξε χορευτής στη Λυρική Σκηνή και ηθοποιός , ζωγράφιζε, έπαιζε μαντολίνο και πιάνο. Όταν λοιπόν τον ρώτησα γιατί αποφάσισε να γίνει ποιητής και όχι πιανίστας ή ζωγράφος μου απάντησε ότι είναι πολύ εύκολο να βρει κανείς ένα κομμάτι χαρτί και ένα μολύβι και να γράψει και ότι θα ήταν μάλλον δύσκολο να κουβαλάει το πιάνο ή τους καμβάδες στην εξορία. Ωστόσο η ημερομηνία της γέννησης του 1η Μαΐου είναι μια σημαδιακή ημερομηνία»!
- «Έρη Ρίτσου, θωρείτε, πως ο Γιάννης Ρίτσος έχει την ανάλογη αναγνώριση στην Ελλάδα, σε σχέση με το εξωτερικό, όπως για παράδειγμα ότι οι Ρώσοι μελετητές θεωρούν το Ρίτσο «Όμηρο του 20ου αιώνα» και ότι το έργο του είναι τρείς φορές μεγαλύτερο από τα ομηρικά έπη;»
-«Στο εξωτερικό όντως έχει γίνε μια πολύ μεγάλη μελέτη του Γιάννη Ρίτσου, ειδικά στη Γαλλία όπου ο Λουί Αραγκόν δήλωσε ότι: «Ο Ρίτσος είναι ο μεγαλύτερος ζων ποιητής που γνώρισα» Ο Ρίτσος είναι παγκοσμίως μεταφρασμένος και διαβασμένος. Όσο για την Ελλάδα πιστεύω πως κάποια πράγματα επαναπροσδιορίζονται και μπαίνουν σε καινούργιες βάσεις. Ήταν ενταγμένος στο ΚΚΕ από την αρχή και συνέχισε ως το τέλος , χωρίς να κάνει εκπτώσεις στα πιστεύω του. Δεν θα μπορούσε ο Ρίτσος να γράψει τον Ορέστη αν ο ίδιος δεν είχε ζήσει όλες τις διώξεις που έζησε και δεν είχε γράψει τη «στρατευμένη» ποίηση που έγραψε. Το ένα προϋποθέτει το άλλο. Από το ποιητικό έργο του Ρίτσου δεν μπορώ να πω ότι κρατώ μόνο το ένα κομμάτι και το άλλο επειδή δεν μου ταιριάζει το παραμερίζω. Το έργο του υπήρξε ένα πεδίο μάχης για τους αστούς διανοούμενους της εποχής του ‘30
και αργότερα δεν υπήρχε , ενώ για τους αριστερούς υπήρχε σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα μόνο το έργο που έχει να κάνει με τα ιδανικά της αριστεράς.
Δηλαδή οι αριστεροί υποβάθμισαν το υπαρξιακό , φιλοσοφικό, λυρικό έργο του καθώς και αυτό που είχε να κάνει με την αρχαία Ελλάδα. Ήταν οι καταστάσεις της εποχής που μας ανάγκασαν να σταθούμε στο επικαιρικό και το επαναστατικό έργο του. Νομίζω ότι περνώντας τα χρόνια θα έχουμε την ευκαιρία να επαναπροσδιορίσουμε και να θέσουμε σε νέα βάση το έργο του».

Ένα πρώτο συμπέρασμα που μπορεί κανείς να βγάλει διαβάζοντας Ρίτσο είναι πως το έργο του είναι διάχυτο πάντα με χρώματα, ευωδιές και ομορφιές της πατρίδας μας. Ασβέστης και μάρμαρο, σκίνα και βάτα, πασχαλιές και κυκλάμινα, κυπαρισσόμηλα, λεμονιές και λιόδεντρα . Το κόκκινο του ήλιου, η φλέβα του πλατάνου και το γαλάζιο της θάλασσας. Στοιχεία ελληνικά και αγαπημένα που ανήκουν σε όλους μας, χωρίς καμία εξαίρεση.

Ποιητή μου, με πόσους τρόπους μας είπες πως « Η ζωή είναι ωραία…»

«…Δεν έχει σημασία που ασπρίσαν τα μαλλιά μου, (δεν είναι τούτο η λύπη μου – η λύπη μου είναι ότι δεν ασπρίζει η καρδιά μου).
Άφησε με να ‘ρθω μαζί σου».

«Γερνάω από μιαν απέραντη νεότητα που δεν εννοεί να γεράσει».

Αιώνιος έφηβος ο ποιητής ,που ψάχνει για το είναι και όχι για το φαίνεσθαι!
Για εκείνον η Τέχνη και η Ελευθερία ήταν πάντα στη συνείδησή του έννοιες αλληλένδετες. Η ζωγραφική μαζί με τη μουσική στάθηκαν πάντα για το Γιάννη Ρίτσο η καταφυγή του στις δύσκολες ώρες από τα παιδικά του χρόνια στη Μονεμβασιά. Ζωγράφισε με τις λέξεις των ποιημάτων του και μίλησε με τα βλέμματα στις ζωγραφιές του. Στην ποίηση του η μια λέξη βοηθάει την άλλη και η ανάμειξη τους οδηγεί σε μια ανακάλυψη, σε ένα συναίσθημα , σε μια σκέψη. Η ζωγραφική του λειτουργεί απρόβλεπτα εκπλήσσοντας μας με κάθε σχέδιο και κάθε σχήμα.
Ο ίδιος έλεγε: «Τη ζωγραφική την αντιμετωπίζω σαν έναν άλλο τρόπο άσκησης της ποίησης». Βέβαια, το υλικό των δύο τεχνών είναι διαφορετικό, όμως η έκφρασή τους ξεκινάει από το ίδιο κέντρο...
Ο Γ. Ρίτσος άφησε πίσω του αξιόλογα δείγματα ζωγραφικής τέχνης που αποκαλύπτουν τη μοναδικότητα, την ευαισθησία, το ρομαντισμό και τα πάθη του. Ζωγράφισε πάνω σε πέτρες φερμένες από τα ελληνικά ακρογιάλια και τα μαρτυρικά νησιά, όπου συχνά από το 1948-1970 βρέθηκε εξόριστος.
Πάντα εμπνεόμενος από τους διαφορετικούς χρωματικούς σχεδιασμούς και τα φυσικά τους σχέδια. Πέτρες μονόχρωμες ή πολύχρωμες, ζωγραφικές ή γλυπτικές. Μετέτρεψε σε μαρτυρικές φυσιογνωμίες, γέρικα πρόσωπα και ανθρωπόμορφα τέρατα. Συνομίλησε μαζί τους και κατέθεσε σ΄ αυτές δυνατά βιώματα. Απεικόνισε σε ανώμαλες επιφάνειες πρόσωπα και γυμνά ανθρώπινα σώματα. Αποτύπωσε πάνω σε πέτρες, βότσαλα, και κόκαλα. Πάνω σε άγριες και ροζιασμένες ρίζες που ξέβραζε η θάλασσα, μορφές , όπως τις είδε ο ποιητής να αναδύονται μέσα από εσοχές και τις εξοχές τους.

Μορφές οικείες και αναγνωρίσιμες, γυναίκες και κόρες πότε αισθησιακές και πότε πονεμένες, βγαλμένες μέσα από τους λαϊκούς αγώνες , μορφές που έγιναν μαρτυρικές φυσιογνωμίες, γέρικα πρόσωπα και ανθρωπόμορφα τέρατα. Μορφές που μοιάζουν να ξεφεύγουν από τις μικρές διαστάσεις της πέτρας και του ξύλου για να εκφράσουν αγωνία, πόνο, λύπη., αναμονή, αισθησιασμό.
Το τραγικό του βίωμα αποτυπώθηκε στις ρίζες, εκφράζοντας για τον Γιάννη Ρίτσο τον αγώνα ενάντια στις δυνάμεις της φθοράς, της αδικίας -φυσικής και κοινωνικής- ενάντια στις δυνάμεις του θανάτου.
Η δημιουργική του ευαισθησία κι η άνεσή του στο σχέδιο και στο χρώμα επεκτείνονται και στις ακουαρέλες που φιλοτέχνησε, στα κομμάτια από τζάμι και στα τενεκεδένια κουτιά μπισκότων.
Ο ζωγράφος Γιάννης Τσαρούχης, με το δικό του ιδιότυπο τρόπο θα πει:
«Ο Ρίτσος σχεδιάζει ή ζωγραφίζει ή ελευθερώνει από τις πέτρες και τις ρίζες των καλαμιών το κρυμμένο πνεύμα τους, το αόρατο και κρυμμένο μυστικό τους».
Μέσα στο εικαστικό σύμπαν του Ρίτσου υπάρχουν όλες οι όψεις του μοναχικού, ερωτικού, ασκητικού, επικού και λυρικού ποιητή. Συχνά έλεγε :
«Η ποίησή μου είναι το πρόσωπό μου. Η τέχνη στην οποία είμαι αφοσιωμένος. Η ζωγραφική μ’ έκανε να νιώθω απελευθερωμένος».
Η ζωγραφική όμως υπήρξε για τον ποιητή μια ανάπαυλα από τη συγγραφική δουλειά. Χρησιμοποιούσε ευτελή υλικά, όπως ρίζες, πέτρες, κόκαλα, κοχύλια, πηλό και τσιγαρόκουτα, πάνω στα οποία ζωγράφιζε (υδατογραφία, μονοτυπία, σχέδιο με μολύβι ή μελάνι, χαλκογραφία) και μετέτρεψε συναισθήματα και μνήμες σε πρωτότυπες εικαστικές δημιουργίες.
Είχε πλήρη συνείδηση του τι ακριβώς κάνει ,είχε εκτιμήσει τη δουλειά του στις σωστές διαστάσεις και είχε την πίστη πως οι άνθρωποι θ΄ αγαπήσουν και θα εκτιμήσουν το έργο του.
Φύση αισιόδοξος άνθρωπος, ακόμη και στις πιο σκοτεινές στιγμές έβρισκε χαραμάδες φωτός. Παρόλο που έζησε μια ζωή γεμάτη προσωπικά δράματα και εξορίες, η τέχνη του είναι γεμάτη με εικόνες αγώνα, πίστης σε ιδανικά, αλλά και χρώματα και γεύσεις και μυρωδιές της Ελλάδας, που ποτίζουν τη γραφή του και την κάνουν να προσεγγίζει τις καρδιές μας, μιλούν στον καθένα μας άσχετα από την πολιτική του προτίμηση ή την οποιαδήποτε κομματική του στράτευση. Μεγάλο μέρος της ζωής του ο Ρίτσος το έζησε μες στην ανέχεια. Δούλεψε γραφέας, επιμελητής εκδοτικού οίκου, ηθοποιός και χορευτής. Προσβλήθηκε κι εκείνος από φυματίωση, που τον ταλαιπώρησε για χρόνια. Και όσο για τη στράτευσή του στην Αριστερά, την πλήρωσε με απανωτές διώξεις, εκτοπισμούς και εξορίες στη Λήμνο, στη Μακρόνησο, στον Αϊ-Στράτη και στην Ικαρία.
Σε κάθε του στίχο θα βρούμε τα χαμένα ιδανικά, ενός κόσμου σήμερα αλλοτριωμένου, μέσα στον οποίο το σύνολο του έργου του ποιητή της Ρωμιοσύνης και του κόσμου όλου αποτελεί παρακαταθήκη που ανήκει στην κιβωτό της ιστορίας του Έθνους.
Τα έργα που τον έκαναν διάσημο όσο ζούσε είναι ο Επιτάφιος και η Ρωμιοσύνη (λόγω βεβαίως της μελοποίησής τους από τον Θεοδωράκη).
Είναι πασίγνωστο επίσης ότι ο Ρίτσος έθεσε το ταλέντο του στην υπηρεσία της Αριστεράς και στην υπόθεση της επανάστασης χωρίς ουσιαστικές παλινδρομήσεις, σοβαρές αμφιβολίες, αντιφάσεις και τα σχετικά. Υπήρξε ο επίσημος ποιητής της Αριστεράς, που τον τίμησε όσο κανέναν άλλο τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδος. Το 1977 θα του απονεμηθεί το βραβείο «Λένιν για την ειρήνη». Πέθανε το Νοέμβριο του 1990.
Ο αγαπημένος μας Γιάννης Ρίτσος είναι πάντα εδώ...
«Να με θυμόσαστε » είπε. «Χιλιάδες χιλιόμετρα περπάτησα χωρίς ψωμί, χωρίς νερό, πάνω σε πέτρες κι αγκάθια για να σας φέρω ψωμί και νερό και τριαντάφυλλα. Την ομορφιά/ ποτές μου δεν την πρόδωσα. Όλο το βιος μου το μοίρασα δίκαια./ Μερτικό εγώ δεν κράτησα. Πάμπτωχος. Μ’ ένα κρινάκι του αγρού/ τις πιο άγριες νύχτες μας φώτισα. Να με θυμάστε».
(Τ ο ν θ υ μ ό μ α σ τ ε ;)
Τον θυμόμαστε και είναι πάντα εδώ μέσα από τους στίχους, τα ποιήματα, τις ζωγραφιές του, το ήθος και τις αξίες που δίδαξε με το δικό του παράδειγμα .
«Αδέρφια μου, μες στην ειρήνη διάπλατα ανασαίνει όλος ο κόσμος με όλα τα όνειρά του.
Δώστε τα χέρια, αδέρφια μου, αυτό 'ναι η ειρήνη»
Τον θυμόμαστε γιατί πολύ αγάπησε τον Κόσμο και την Ποίηση.
Γιατί δίδαξε ήθος και αξίες και στάση ζωής με το παράδειγμα του.
Γιατί μας παρηγόρησε τραγουδώντας τον Έρωτα, την Αρμονία, την Επανάσταση. Τη Δύναμη και την Ομορφιά της Δημιουργίας και του Ανθρώπου. Μας δίδαξε μέσα από τα τραγούδια - καρποί της γόνιμης συνάντησής του με Έλληνες συνθέτες.
«Αν όλα τα παιδιά της γης φωνάζαν τους μεγάλους
Κι άφηναν τα γραφεία τους και μπαίναν στο χορό
Ο κύκλος θα γινότανε πολύ – πολύ μεγάλος
κι ολόκληρη τη γη μας θ΄ αγκάλιαζε θαρρώ».

Ο Γιάννης Ρίτσος εξεγειρόταν σε όλη του τη ζωή κατά της αδικίας, με τον γόνιμο τρόπο του ανυπότακτου. Ήταν εναντίον της εξουσίας, όσο κι αν του στοίχισε αυτό, πιστός στην ιδεολογία του, ασυμβίβαστος. Αριστερός, με την παλιά έννοια, όταν ο όρος αυτός σήμαινε ήθος, αξίες, άρνηση απέναντι σε ό,τι καταστρέφει και υποβαθμίζει τη ζωή, θέση απέναντι σε ό,τι την κάνει να αξίζει. Δεν προσήλθε στην Αριστερά με τις αποσκευές της συμβατικότητας. Συντάχθηκε με το κομμουνιστικό κίνημα στην εξαιρετικά δύσκολη δεκαετία του ’30, αφού πριν, στα σανατόρια απ’ τα οποία πέρασε (ως άπορος, αυτός, το πρώην αρχοντόπουλο) σπούδασε τις μαρξιστικές ιδέες και συγχρωτίσθηκε με τους επαναστατημένους της εποχής.
Και έμεινε όρθιος, αλύγιστος, ασυμβίβαστος...
Όπως έγραφε μεταφράζοντας ένα ποίημα του Βλαδίμηρου Μαγιακόφσκι: «Το μέλλον δε θα ’ρθεί από μονάχο του έτσι νέτο-σκέτο αν δεν πάρουμε μέτρα κι εμείς».
Ο Ρίτσος, είναι ο ποιητής που πάλεψε για τη γενιά του, κι όλου του κόσμου το καλό, με όπλο την πένα του , συνέχεια του χεριού, συνέχεια του μυαλού και της καρδιάς. Δεν είναι ποιητής μόνο δικός μου και δικός σου, είναι ποιητής ολάκερου του κόσμου.
«Την πρώτη και την τελευταία σου λέξη την είπαν ο έρωτας κι η επανάσταση. Όλη σου τη σιωπή την είπε η ποίηση».

Ένας ελάχιστος φόρος τιμής και απόδοσης σεβασμού στον άνθρωπο που μετουσίωσε σε τέχνη το βίωμα του , απεγκλωβίζοντας τη μιζέρια και τη δυστυχία, οδηγώντας τον εαυτό του αλλά και μας μαζί του, σε μονοπάτια φωτός. Μένει σε μας, να κάνουμε κτήμα τη ζώσα ουσία του έργου του.

Κείμενο και Προσωπογραφία Γ. Ρίτσου:
Σοφία Αμπερίδου
Ζωγράφος- Αγιογράφος-Παραγωγός Ραδιοφώνου

Έκθεση Δίκα - Κορνέτη

Η Πέννυ Δίκα Κορνέτη εκθέτει στις αίθουσες του Συνδριακού Κέντρου της Τράπεζας Πειραιώς.

Video Art...
Mία αναδρομή: Χρώμα, Μαύρο Άσπρο,
Εικόνες από Ποίηση,Οπτική Επικοινωνία

Εγκαίνια: Δευτέρα 16 Μαρτίου 2009, 8 μ.μ.
στις αίθουσες του Συνεδριακού Κέ ντρου
της Τράπεζας Πειραιώς

Διάρκεια έκθεσης: 16 Μαρτίου -12 Απριλίου 2009

Ώρες Λειτουργίας:
Δευτέρα - Παρασκευή: 10 π.μ.-2 μ.μ. & 6 μ.μ.- 9 μ.μ.
Σάββατο: 11 π.μ. - 2 μ.μ.
Συνεδριακό Κέντρο Τράπεζας Πειραιώς
Κατούνη 12-14 Λαδάδικα, Θεσσαλονίκη

Πένυ Δίκα - Κορνέτη.
Σπούδασε γραφικές τέχνες στο Αθηναϊκό Τεχνολογικό Ινστιτούτο, στο εργαστήριο του Α. Τάσσου με καθηγητές τους Π. Γράββαλο και Η. Δεκουλάκο. Συνέχισε με μεταπτυχιακό στο εργαστήριο υφάσματος της Ingrid Poheler, στην Ακαδημία Εικαστικών Τεχνών του Μονάχου. Εργάστηκε ως καθηγήτρια στη Σχολή Δοξιάδη και διακοσμητικών εφαρμογών στη Σχολή «Ευκλείδης» της Θεσσαλονίκης και συνεχίζει να εργάζεται ως γραφίστρια. Με τη ζωγραφική ασχολείται από το 1974. Είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας και του Σ.Κ.Ε.Τ.Β.Ε.. Παρουσίασε της δουλειά της σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Βραβευμένη 8 φορές σε πανελλήνιους διαγωνισμούς έχει αναφορές στη δουλειά της σε εφημερίδες και περιοδικά. Έργα της βρίσκονται σε μουσεία και δημόσιες υπηρεσίες. Ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη.

6η Ευρωαμερικανική Εικαστική Έκθεση, στο Καμπέτσε, Μεξικό

Στις 13/02/2009, ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα της επιτροπής για την 6η Ευρωαμερικανική Εικαστική Έκθεση, στο Καμπέτσε, Μεξικό .
Η έκθεση διοργανώνεται από την Ένωση Πλαστικών τεχνών του Μεξικού, τη Διεθνή Ένωση Πλαστικών τεχνών/UNESCO και το Μορφωτικό Ιστιντούτο του Καμπέτσε.. (VI EURO-AMERICAN EXHIBITION OF VISUAL ARTS, ARTAC-AIAP/ UNESCO, CAMPECHE-MEXICO 2009)
Στην έκθεση αυτή παίρνουν μέρος 140 καλλιτέχνες από 27 χώρες ( μέσος όρος επιλογής 5 καλλιτεχνών ανά χώρα).
Από την Ελλάδα, μεταξύ 27 καλλιτεχνών που υπέβαλαν αίτηση, επελέγησαν οι εξής 5 : Νικόλ Κάπαρη, Μαρία Κομπατσιάρη, Ρούλα Αναγνώστου, Άλκηστη Μιχαηλίδου και Νίκος Τσαρουχάς.
Η έκθεση θα πραγματοποιηθεί από 14 έως 24 Ιουλίου 2009.

Έκθεση φωτογραφίας Άρη Γεωργίου στην Αθήνα

Έκθεση φωτογραφίας του Άρη Γεωργίου στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, Νεοφύτου Δούκα 4, Κολωνάκι.

Θέμα: Μονπελιέ, 5 λεπτά στάση.Διάρκεια: 12/3 - 26/4/2009Εγκαίνια: 12/3/2009 στις 20.00, παρουσία του Πρέσβη της Γαλλίας στην Ελλάδα, κ. Cristophe Farnaud

Ο Άρης Γεωργίου, μέλος του ΣΚΕΤΒΕ, γεννήθηκε το 1951 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε αρχιτεκτονική και πολεοδομία στο Montpellier της Γαλλίας.
Eπέστρεψε στη Θεσσαλονίκη το 1978 και αρχικά ασχολήθηκε με μεταφράσεις.
Yπήρξε επί εξαετία συνεργάτης της EPT σε προγράμματα για τη φωτογραφία, τη σύγχρονη τέχνη και τη μουσική.
Aπό το 1977 εκθέτει ζωγραφική και φωτογραφία σε πολυάριθμες ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Eλλάδα και στο εξωτερικό.
Από το 1988 ήταν ο εμπνευστής και διοργανωτής της Φωτογραφικής Συγκυρίας, στη Θεσσαλονίκη.
Το 1998 ορίζεται πρώτος διευθυντής του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης με τετραετή θητεία. Δημοσίευσε εργασίες του σε ποικίλα έντυπα.
Eκδόθηκαν πολλές ατομικές παρουσιάσεις φωτογραφιών και έργων του.

Έκθεση ομάδας καλλιτεχνών στη Γκαλερί "Δίπολο"

Ομαδική έκθεση ζωγραφικής με θέμα "Λιμάνι Θεσσαλονίκης" εγκαινιάστηκε την Τρίτη 10 Μαρτίου (18.30-23.00) στο ΔΙΠΟΛΟ, Δημητρίου Γούναρη 53.

Συμμετέχουν με περισσότερους από 25 πίνακες οι Θεσσαλονικείς ζωγράφοι μέλη του ΣΚΕΤΒΕ Γ. Αδαμαντίδης, Φ. Ζογλοπίτης, Β. Ιωαννίδης, Κ. Κουτρουμπής, Γ. Μαβίδης, Φ. Μάνος, Ντ. Παπασπύρου, ενώ μαζί τους εκθέτει και ο Γ. Τσατάγιας.

Ο χώρος είναι μικρός αλλά πολύ ζεστός και η έκθεση προσεκτικά και πολύ καλά οργανωμένη. Κάτι που δείχνει, ότι για να ζήσεις την τέχνη δε χρειάζονται μεγάλοι κατ' ανάγκη χώροι... Το μεράκι και η ειλικρινής προσπάθεια φέρνουν πάντοτε αποτελέσματα και αγγίζουν το θεατή...

Η έκθεση θα διαρκέσει ως τις 24 Μαρτίου και θα λειτουργεί:

πρωινά Τρίτη Πέμπτη Παρασκευή και Σάββατο: 11.30-14.00 και

απογεύματα Τρίτη, Πέμπτη και Παρασκευή 18.30-20.30

Πληροφορίες στα τηλέφωνα 2310-200880 και 6936 209052

Αναδρομική έκθεση Καραϊσά

Έκθεση (αναδρομική) Δημήτρη Καραϊσά, την Τετάρτη 11 Μαρτίου & ώρα 20.30 στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο Θεσσαλονίκης.Διάρκεια έκθεσης: 11/3 έως 12/4/2009

Ημέρες και ώρες λειτουργίας:

Τρίτη - Παρασκευή 10.00-14.00 και 18.00-21.00

Σάββατο: 18.00-21.00 και Κυριακή 10.00-14.00

Γ. Βαφοπούλου 3, 54646 Θεσσαλονίκη, τηλ. 2310 424132

Έκθεση ζωγραφικής της Σοφίας Φωτιάδου στο Γενή Τζαμί

Τα έργα της Σοφίας Φωτιάδου φιλοξενούνται στο Γενή Τζαμί, σε μια έκθεση που θα διαρκέσει μέχρι τις 22 Μαρτίου. Έργα που, στην ενότητα αυτή, έχουν μια ιδιαίτερη αναφορά στη γυναίκα. Γι αυτό και εντάσσονται στις ευρύτερες εκδηλώσεις για την Ημέρα της Γυναίκας, όπως είπε στα εγκαίνια ο Αντιδήμαρχος Πολιτισμού-Νεολαίας κ. Βασίλειος Γάκης.
Στους πίνακές της τα πρόσωπα μεγεθύνονται, οι μορφές αποκτούν νέες διαστάσεις. Βλέπουμε σε γκρο πλαν τη γυναίκα να αναδεικνύεται. Συχνά ως μια άλλη, σύγχρονη "Αφροδίτη αναδυόμενη" από ένα λουλούδι, σε ένα διάχυτο ρομαντισμό.
Η προσέγγιση της Σοφίας Φωτιάδου είναι ρεαλιστική και ιδιαίτερα ειλικρινής… Η σύνθεση λιτή και ταυτόχρονα δυναμική, έχει σα συνισταμένη μια αμεσότητα στην επικοινωνία.
Πρόκειται για μια προσεγμένη έκθεση, που δεν αφήνει ασυγκίνητο το θεατή.

Η Σοφία Φωτιάδου γεννήθηκε στον Αλμυρό Μαγνησίας.
Αποφοίτησε από την Α.Β.Σ. Θεσσαλονίκης και το Παιδαγωγικό Τμήμα Προσχολικής Αγωγής του ΑΠΘ.
Παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής κοντά σε καταξιωμένους ζωγράφους.
Είναι μέλος του συλλόγου εικαστικών τεχνών Κεντρικής Ελλάδας (Σ. Κ. Ε. Τ. Κ. Ε.). Έχει πραγματοποιήσει επτά ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές.
Έργα της βρίσκονται σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές.

Ομαδική έκθεση ζωγραφικής στο ΔΙΠΟΛΟ

Ομαδική έκθεση ζωγραφικής με θέμα "Λιμάνι Θεσσαλονίκης" εγκαινιάζεται την Τρίτη 10 Μαρτίου (18.30-23.00) στο ΔΙΠΟΛΟ, Δημητρίου Γούναρη 53. Συμμετέχουν με περισσότερους από 25 πίνακες οι Θεσσαλονικείς ζωγράφοι Γ. Αδαμαντίδης, Φ. Ζογλοπίτης, Β. Ιωαννίδης, Κ. Κουτρουμπής, Γ. Μαβίδης, Φ. Μάνος, Ντ. Παπασπύρου και Γ. Τσατάγιας.

Πρόκειται για τη δεύτερη ενός κύκλου ομαδικών εκθέσεων με θέμα τη Θεσσαλονίκη. Προηγήθηκε την άνοιξη του 2008 η έκθεση για την Άνω Πόλη και θα ακολοουθήσει τον ερχόμενο Μάιο η τρίτη για την κεντρική αγορά της πόλης.

Οι εκθέσεις αυτές δεν αποτελούν περιστασιακή παρουσίαση, αλλά ερευνητική και ουσιαστική προσπάθεια, που σκοπεύει να σκιαγραφήσει τη Θεσσαλονίκη στο πλαίσιο της αστικής τοπιογραφίας. Στόχος, που υπηρετείται μέσα από ένα αρκετά αντιπροσωπευτικό και ικανοποιητικό εικαστικό δείγμα Θεσσαλονικέων ζωγράφων, με θητεία στο αστικό τοπίο. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα σπονδυλωτό εικαστικό μυθιστόρημα, όπου η κάθε θεματική ενότητα αποτελεί και ένα ξεχωριστό κεφάλαιο και το οποίο υπολογίζεται να ολοκληρωθεί σε επτά - οκτώ εκθέσεις.

Οι συμμετέχοντες ζωγράφοι καλούνται να διερευνήσουν και να αποτυπώσουν τη σχέση τους με τη γενέθλια πόλη, αλλά και να στοχαστούν και να συνδιαλλαγούν μέσα από τις διαφορετικές προσεγγίσεις, τα διαφορετικά υλικά και τις τεχνικές που χρησιμοποιούν.

Η έκθεση θα διαρκέσει ως τις 24 Μαρτίου και θα λειτουργεί:
πρωινά: Τρίτη Πέμπτη Παρασκευή και Σάββατο: 11.30-14.00 και
απογεύματα: Τρίτη, Πέμπτη και Παρασκευή: 18.30-20.30

Πληροφορίες στα τηλέφωνα 2310-200880 και 6936 209052













Συνεχίζεται στο μεταξύ η έκθεση με εξπρεσσιονιστικά τοπία του Γ. Αδαμαντίδη, ενός εκ των συμμετεχόντων στην ομαδική αυτή έκθεση, στο De Facto, Παύλου Μελά 19, μέχρι τις 15 Μαρτίου.

Έκθεση Γλυπτικής Κατασκευών και Χαρακτικής μελών του ΣΚΕΤΒΕ

Έκθεση Γλυπτικής Κατασκευών και Χαρακτικής του ΣΚΕΤΒΕ έχει προγραμματιστεί για να πραγματοποιηθεί από 26 Απριλίου έως 19 Μαίου στο Κέντρο Αρχιτεκτονικής του Δήμου Θεσσαλονίκης (Αγγελάκη).

Στην έκθεση αυτή θα λάβουν μέρος περισσότεροι από 25 καλλιτέχνες - μέλη του ΣΚΕΤΒΕ.

Για περισσότερες πληροφορίες απευθυνθείτε στο sketbe@gmail.com

«Από την Αρχαία Ολυμπία στο Πεκίνο» (στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών)

Στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών πραγματοποιείται έκθεση 29 Ελλήνων καλλιτεχνών που συμμετείχαν σετην έκθεση «Από την Αρχαία Ολυμπία στο Πεκίνο», που πραγματοποιήθηκε στην Κίνα. Η έκθεση, που διοργανώνεται από το Διεθνές Κέντρο Ολυμπιακής Εκεχειρίας, θα διαρκέσει μέχρι τις 12 Μαρτίου.

Περιλαμβάνονται έργα τέχνης με θέματα σχετικά με την ειρήνη, την εκεχειρία και τον αθλητισμό. Στόχος ήταν η σύνδεση της Ελλάδας, που γέννησε τους Ολυμπιακούς αγώνες, με την Κίνα, που τους διοργάνωσε το 2008.
Οι καλλιτέχνες που συμμετείχαν στην έκθεση είναι οι: Αλκης Γκίνης, Δανιήλ Γουναρίδης, Παναγιώτης Γράββαλος, Βαγγέλης Δημητρέας, Αχιλλέας Δρούγκας, Όπυ Ζούνη, Γιώργος Ιωάννου, Σαράντης Καραβούζης, Χρίστος Καράς, Κυριάκος Κατζουράκης, Μιχάλης Κατζουράκης, Τάκης Κατσουλίδης, Απόστολος Κιλεσσόπουλος, Δημοσθένης Κοκκινίδης, Γιάννης Κόττης, Ευάγγελος Κουζούνης, Βάσω Κυριάκη, Θόδωρος Μανωλίδης, Κυριάκος Μορταράκος, Χρόνης Μπότσογλου, Δημήτρης Μυταράς, Βάνα Ξένου, Κώστας Πανιάρας, Θόδωρος Πανταλέων, Ρένα Παπασπύρου, Δημήτρης Σεβαστάκης, Σωτήρης Σόρογκας, Δημήτρης Χιωτόπουλος, Γιάννης Ψυχοπαίδης.

Δείτε και διαβάστε περισσότερα για την αντίστοιχη έκθεση που είχε πραγματοποιηθεί στην Κίνα στην ιστοσελίδα
http://www.olympictruce.org/special/beijingexhibition/pressrelease.php
και διαβάστε τον κατάλογο της έκθεσης:
http://www.olympictruce.org/publications/beijingexhibitioncatalgue.php
Τέλος το δελτίο τύπου για την έκθεση στο Μέγαρο Μουσικής:
http://www.olympictruce.org/special/FromAncientOlympiatoBeijing/pressreleaseEL.php

Έκθεση του Ξενή Σαχίνη στη Γκαλερί "Ειρμός"

Ο Ξενής Σαχίνης, ένα από τα εξέχοντα μέλη του ΣΚΕΤΒΕ, εκθέτει αυτές τις μέρες στον Ειρμό (Καρόλου Ντηλ & Λεωφόρου Νίκης 17, Θεσσαλονίκη, τηλ. 2310-278868).
Πρόκειται για αναδρομική έκθεση, όπου παρουσιάζει μέχρι τις 27 Μαρτίου 2009 έργα ζωγραφικής, ενώ από 1 έως 15 Απριλίου παρουσιάζει χαρακτικά.

Γράφει ο ίδιος: «Συχνά οι καλλιτέχνες αισθάνονται την ανάγκη να τακτοποιήσουν το χώρο της δουλειάς τους, τα πινέλα, τα ρολά, τα σωληνάρια, τις μελάνες, τα χαρτιά τους, τα έργα τους. Να ανασύρουν στο φως έργα που ήταν σε κατάσταση ύπνωσης, καθώς γειτόνευαν μεταξύ τους στο σκοτάδι της αποθήκης του εργαστηρίου. Βγάζοντας τη σκόνη από τα τελάρα,αγκαλιάζοντάς τα με τη ματιά του παρόντος μετράνε το χρόνο που πέρασε από ενότητα σε ενότητα και που αρκετές φορές αντιπροσωπεύει χρόνια. Και τότε είναι που λειτουργεί αυτή η παρέλαση των έργων σα μια μηχανή του χρόνου. Σε κάνουν και θυμάσαι κάθε στιγμή της ζωής σου που καταγράφηκε παράλληλα με τη δημιουργία του κάθε έργου. Ένα ημερολόγιο μιας ζωής που καταγράφηκε μέσα από την Τέχνη, μιας ζωής αφιερωμένης στην Τέχνη. Μια αναδρομική παρουσίαση στη Γκαλερί του Ειρμού. Η τακτοποίηση και η ανασυγκρότηση τώρα παίρνουν τη μορφή της αλληλουχίας των εικόνων που πρέπει να παρουσιαστούν ως το σύνολο που φανερώνει την πορεία της εικαστικής σκέψης.

Η έκθεση ξεκινά με τα λάδια του 1974 και τελειώνει με τα λάδια και τα χαρακτικά του σήμερα. Τα έργα θα παρουσιαστούν σε δύο ενότητες. Ζωγραφικά και χαρακτικά. …. Πιστεύουμε ότι η παρουσίαση της έκθεσης σε δύο ενότητες, αλλά και χρονικά διαστήματα, θα βοηθήσει τον επισκέπτη να αποκτήσει μια πληρέστερη γνώση του συνολικού έργου, χωρίς να προκληθεί ένας οπτικός πληθωρισμός, ο οποίος θα οδηγούσε σε μια λανθασμένη εκτίμηση όσον αφορά το χαρακτήρα του καλλιτέχνη. ... Οι δύο αυτές παρουσιάσεις δε σηματοδοτούν την έναρξη ή το τέλος μιας εποχής. Απλά αποκαλύπτουν το εύρος μιας πορείας και το χρονικό της άνυσμα. Είναι μια ευκαιρία για τον καλλιτέχνη να βρεθεί ενώπιος ενωπίω με το έργο του συνολικά. Να το αποτιμήσει θωρώντας το σε ένα χώρο φιλόξενο, αλλά απαλλαγμένο από τη φιλική αύρα που χαρακτηρίζει το προσωπικό του εργαστήριο και που ίσως να μας στερεί την απαραίτητη αντικειμενική ματιά για ένα τέτοιο εγχείρημα. Είναι η στιγμή που ο καλλιτέχνης γίνεται και θεατής του έργου του και με αγωνία εξετάζει το εικαστικό παρελθόν του και με ελπίδα – παντρεμένη με την απαραίτητη φιλοδοξία – το μέλλον του».

Ο Ξενής Σαχίνης γεννήθηκε το 1954 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε στη Θεσσαλονίκη (στην ΑΣΚΤ) και στο Παρίσι. Από το 1985 διδάσκει σχέδιο και χαρακτική στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Α.Π.Θ. Είναι Καθηγητής και Διευθυντής του αντίστοιχου Εργαστηρίου.Έχει παρουσιάσει τη δουλειά του σε 36 ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έργα του υπάρχουν σε ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές. Είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας και της Ένωσης Χαρακτών.

Το ΔΣ του ΣΚΕΤΒΕ

Πρόεδρος: Γιώργος Πολίτης
Αντιπρόεδρος: Γιώργος Κικώτης
Γεν. Γραμματέας: Αφροδίτη Καραμανλή
Ταμίας : Σοφία Αμπερίδου
Μέλη: Στέλλα Γκολίτση, Χρύσα Σταύρεβα, Κατερίνα Αλεξανδρή

Επικοινωνήστε μαζί μας στο email: sketbe@gmail.com

ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ ΣΤΟ BLOG ΤΟΥ Σ.Κ.Ε.Τ.Β.Ε.

Λίγα λόγια για το ποιοί είμαστε...

Ο Σύλλογος Καλλιτεχνών Εικαστικών Τεχνών Βορείου Ελλάδος (ΣΚΕΤΒΕ) είναι πολιτιστικό μη κερδοσκοπικό σωματείο, που ιδρύθηκε το 1983 από ομάδα γνωστών εικαστικών, με σκοπό την ανάπτυξη και διάδοση των εικαστικών τεχνών στη Βόρεια Ελλάδα, την προβολή των καλλιτεχνών που δραστηριοποιούνται στο συγκεκριμένο χώρο, την ενεργό συμμετοχή τους στην πολιτιστική και κοινωνική ζωή, την καλλιτεχνική αποκέντρωση και τη συνεργασία με αντίστοιχους φορείς στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Αυτοί οι βασικοί σκοποί εκφράζονται και στο καταστατικό του Συλλόγου.
Μέλη του Συλλόγου είναι πολλοί επιφανείς καλλιτέχνες της Θεσσαλονίκης και της Βόρειας Ελλάδας, καθώς και ακαδημαϊκοί, οι περισσότεροι μάλιστα με ιδιαίτερη διεθνή δραστηριότητα και προβολή.

Σήμερα, 26 χρόνια μετά την ίδρυσή του ο Σύλλογος αριθμεί περισσότερα από 200 μέλη.Έχει πραγματοποιήσει πλήθος εκθέσεων στη Βόρεια Ελλάδα, σε άλλες περιοχές της Ελλάδας αλλά και στο εξωτερικό (Λουξεμβούργο, Βοστώνη, Βόννη, Στοκχόλμη).

Και σήμερα;
Για το 2009 προγραμματίζονται

• εκθέσεις
• εργαστήρια
• διαλέξεις και ημερίδες
• ανάπτυξη συνεργασιών κ.α.

Πιστεύουμε σε μια κοινή πορεία καλλιτεχνών και κοινού. Είναι μια σχέση αμοιβαιότητας. Μια σχέση που μπορεί να ωφελήσει τους πάντες.

Ένα βήμα σε αυτήν την κατεύθυνση θεωρούμε ότι είναι και αυτό το blog. Ως καλλιτέχνες οφείλουμε να ενημερώνουμε, αλλά και να παίρνουμε θέση. Θα κάνουμε ότι μπορούμε.

Σε κάθε περίπτωση, ζητούμε τη συμμετοχή σας, τις ιδέες και τις υποδείξεις σας...

Stay tuned...